"Εφάπαξ"

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Νίκος Ζαπατίνας

Hθοποιοί: Αφροδίτη Αλ Σαλεχ, Πέτρος Φιλιππίδης, Εβελίνα Παπούλια, Ασπασία Τζιτζικάκη, Κατερίνα Σκούρλη, Μαρία Μαρτίκα , Βασίλης Χαλακατεβάκης, Τάνια Καψάλη, Σύλβια Βενιζελέα, Ματθίλδη Μαγγίρα

Πρώτη προβολή: 30 Νοεμβρίου 2001

Διάρκεια Ταινίας:85'

Περίληψη:
Ο Παντελής είναι υπάλληλος στα απορριμματοφόρα του Δήμου από 20 ετών. Η οικογενειακή του ζωή κυκλώνεται από τρεις γυναίκες, τη γυναίκα του Δέσπω, την κόρη του Γωγώ και την πεθερά του Κούλα. Ο Παντελής ό,τι κερδίζει από τη σταθερή δουλεία του και κάποιες περιστασιακές, τα φέρνει όλα στην οικογένεια. Ο ίδιος καταφέρνει να περνά καλά διαβάζοντας ότι βιβλία πέφτουν στα χέρια του, απολαμβάνοντας τον πρωινό πατσά στην αγορά με το συνάδελφο Μανόλη, και συζητώντας με τα "κορίτσια της νύχτας" Βάσω και Γιώτα. Η ώρα της συνταξιοδότησης έχει φτάσει πλέον και όλοι περιμένουν το εφάπαξ και κάποια αναδρομικά που φτάνουν στα 10.000.000 δραχμές. Πριν καλά καλά τα πάρει, έχουν αρχίσει να δημιουργούνται εντάσεις αφού σύζυγος και πεθερά κάνουν τα δικά τους σχέδια με τα λεφτά. Μια στιγμή, μια κεραυνοβόλος σκέψη αρκεί για να ανατρέψει τα πάντα. Ο Παντελής εισπράττει τα χρήματα καβαλάει το μηχανάκι του και εξαφανίζεται. Τηλεφωνεί στις εμβρόντητες "γυναίκες" του και ανακοινώνει ότι θα ξοδέψει το ποσό μόνος του όπως επιθυμεί και μετά θα γυρίσει στο σπίτι.

Στην ταινία Εφάπαξ τραγουδά ο Γιάννης Κότσιρας σε μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Μέρος της ταινίας γυρίστηκε στην Φολέγανδρο, στην Σαντορίνη και στη Νορμανδία της Γαλλίας.

Trailer:

Κάτι καλύτερο από trailer…

Που και πότε
Την Παρασκευή 19  Ιουλίου στην Ταράτσα του 4ου ορόφου, στις 21:00
ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

"Vivre Sa Vie" (1962)

Σκηνοθεσία-σενάριο: Jean-Luc Godard.


Ηθοποιοί: Αννα Καρίνα, Αντρέ Λαμπάρτ, Σαντί Ρεμπότ, Ζεράρ Οφμάν, Γκιλέν Σλουμπεργκέρ.


Διάρκεια: 80 λεπτά.

Πρώτη Προβολή: Γαλλία 20 Σεπτεμβρίου 1962






Περιγραφή:

Nouvelle Vague στη Γαλλία και ο Jean- Luc Godard, ηγετική μορφή του νέου κύματος, κάνει ταινίες γράφοντας τις σελίδες της ιστορίας της.

1962, και ο Γκοντάρ δημιουργεί μια απο τις καλύτερες ταινίες του το: " Ζούσε τη ζωή της" ("Vivre sa vie", 1962). Δώδεκα κομμάτια που ενώνονται με πρόζα και ενα ντοκιμαντερίστικο ύφος. Αξιόλογο δείγμα nouvelle vague ταινίας, δείχνει νέους ανθρώπους μέσα στην καθημερινότητά τους να προσπαθούν ν' ανακαλύψουν τη θέση τους στον κόσμο και να φιλοσοφούν καπνίζοντας μανιωδώς και ακούγοντας τις νότες που βγάζει το jukebox. H Νανά, μια νεαρή κοπέλα, αναγκάζεται λόγω οικονομικής δυσχέρειας να γίνει πόρνη. Το θέμα της όμως δεν είναι η πορνεία.Tο φιλμ δίνει έμφαση στην κοινωνική δομή η οποία ευθύνεται γι 'αυτες τις καταστάσεις,την έλλειψη διαλόγου και επικοινωνίας, και πως όλα αυτά επηρεάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

Δυνατό και φιλοσοφημένο φίλμ, μοντέρνο στη σύλληψη και σκηνοθετικά καινοτόμο δεν απογοητεύει κανένα απο τους θεατές του.

"Ζ"

Σκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς

Παραγωγή: Ζακ Περέν
Ahmed Rachedi

Σενάριο: Βασίλης Βασιλικός (μυθιστόρημα)
Jorge Semprún, Κώστας Γαβράς

Πρωταγωνιστές:
Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Ιβ Μοντάν
Ειρήνη Παππά, Ζακ Περέν

Πρώτη προβολή: 26 Φεβρουαρίου 1969

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Διάρκεια: 127 λεπτά
Γλώσσα: Γαλλικά





Περίληψη:

Ζ είναι ο τίτλος της ταινίας του Κώστα Γαβρά, παραγωγής 1969, με θέμα τη δολοφονία του αριστερού βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και την αναζήτηση των ενόχων από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη, μετέπειτα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας (1985-1990). Βασίστηκε στο βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού που κυκλοφόρησε το 1966 με τίτλο «Ζ: Φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός εγκλήματος» (εκδόσεις Λιβάνη).

Ο τόπος της δράσης της ταινίας δεν αναφέρεται ρητά, αλλά σαφώς υπονοείται η Ελλάδα και από την εξέλιξη της ιστορίας η υπόθεση Λαμπράκη. Στους τίτλους της αρχής διαβάζουμε: «Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα ή πρόσωπα ζώντα και τεθνεώτα δεν είναι τυχαία. Είναι σκόπιμη».
Πρόθεση των δημιουργών ήταν το "Ζ" του τίτλου να προφέρεται "Ζει" και όχι "ζήτα", καθώς ήθελαν να εκφράζει ηχητικά το ρήμα που ακουγόταν στις διαδηλώσεις που έγιναν όταν σκοτώθηκε ο βουλευτής -"Λαμπράκη ζεις, εσύ μας οδηγείς" και "Ζει, Ζει, Ζει". Τα γυρίσματα έγιναν στην Αλγερία και η ταινία είχε κάποιες μικροδιαφορές στην πλοκή τόσο σε σύγκριση με το βιβλίο όσο και με την πραγματικότητα.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης (Κερασίτσα Αρκαδίας 3 Απριλίου 1912 – Θεσσαλονίκη 27 Μαΐου 1963) ήταν γυναικολογος, το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διακεκριμένος αθλητής στο άλμα εις μήκος αναδείχτηκε 10 φορές βαλκανιονίκης και κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ για 23 έτη.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 ο Λαμπράκης εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες.

Το βράδυ της 22ας Μαΐου 1963 ο Λαμπράκης μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Πριν ακόμα η εκδήλωση ξεκινήσει, πλήθος παρακρατικών είχαν καταλάβει τα γειτονικά πεζοδρόμια, κραυγάζοντας συνθήματα και προπηλακίζοντας όσους προσέρχονταν στην αίθουσα για να πάρουν μέρος σε αυτή. Οι αστυνομικοί, αν και παρόντες σε μεγάλο αριθμό δεν λάμβαναν κανένα μέτρο για την απώθηση των παρακρατικών, παρά τις διαμαρτυρίες των οργανωτών και του ίδιου του Λαμπράκη, ενός μέλους δηλαδή του ελληνικού κοινοβουλίου. Μάλιστα, ένας παρακρατικός κατόρθωσε να χτυπήσει το Λαμπράκη στο κεφάλι με ρόπαλο κατά την είσοδό του στην αίθουσα της εκδήλωσης, τραυματίζοντάς τον ελαφρά. Σοβαρά, αντίθετα, τραυματίστηκε από τους ''ανεξέλεγκτους διαδηλωτές'' ο έτερος παρών αριστερός βουλευτής, της ΕΔΑ, Γιώργος Τσαρουχάς.
Καθώς εξερχόταν από τη συγκέντρωση απέξω, «ανησυχούντες πολίτες» έχουν οργανώσει τη δική τους αντισυγκέντρωση. Καθώς ο Λαμπράκης βγαίνει από το κτήριο της Ένωσης Εμποροϋπαλλήλων, στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Βενιζέλου, πέφτει πάνω του ένα τρίκυκλο που οδηγούσε ο παρακρατικός Σπύρος Γκοτζαμάνης. Ο επιβάτης του τρικύκλου, παρακρατικός επίσης, Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, χτυπάει στο κεφάλι τον Λαμπράκη με έναν σιδερένιο λοστό.
Ο μαραθωνοδρόμος της ειρήνης θα παλέψει πέντε μέρες με το θάνατο και τελικά θα χάσει τη μάχη στις 27 Μαΐου 1963. Η δολοφονία του προκάλεσε διεθνή κατακραυγή εναντίον της κυβέρνησης Καραμανλή και των Σωμάτων Ασφαλείας, που αποδείχθηκε ότι ανέχονταν τον ανεξέλεγκτο παρακρατικό μηχανισμό. Η υπόθεση Λαμπράκη έπαιξε τον πιο σημαντικό ίσως ρόλο στην πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή τον ίδιο χρόνο.

Θεωρείται ένα από τα κορυφαία δείγματα του πολιτικού κινηματογράφου.

Η ταινία προβάλλεται λογω της συμπλήρωσης των 50 ετών από τον θάνατο του Γρηγόρη Λαμπράκη.

A Scanner Darkly

 

 

 

Σκηνοθεσία: Richard Linklater

Σενάριο: Philip K. Dick (novel), Richard Linklater (screenplay)

Ηθοποιοί:Rory Cochrane, Robert Downey Jr., Keanu Reeves

Πρώτη προβολή:
France 25 May 2006
(Cannes Film Festival)

Διάρκεια Ταινίας: 95 min

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Στο κοντινό μέλλον ένας αστυνομικός εξοπλισμένος με μία στολή απόκρυψης ταυτότητας, προσλαμβάνεται από μία πολυεθνική και αναλαμβάνει να ξεσκεπάσει τον διακινητή ενός πολύ επικίνδυνου ναρκωτικού. Μιας ουσίας την οποία στην πραγματικότητα πουλάει ο ίδιος. Μια φρενήρης καταδίωξη του ίδιου του, του εαυτού μέσα στον κόσμο των ναρκωτικών που σταδιακά τον κάνει να χάνει την δική του την ταυτότητα.
Στην εφιαλτική φουτουριστική μελλοντική Αμερικάνικη κοινωνία του Philip K. Dick (1928-1982) που θεωρείται και είναι ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας
Μια ταινία που γνώρισε μόνο περιορισμένη διανομή στην Ελλάδα βασισμένη σε ένα βιβλίο του Philip K. Dick σε σκηνοθεσία Richard Linklater με τους Keanu Reeves, Winona Ryder και Robert Downey Jr. Κινηματογραφημένη με μια δύσκολη τεχνοτροπία που συνδυάζει ηθοποιούς με animation και αποδίδει στο έπακρο την παράνοια και την σουρεαλιστική πραγματικότητα που έχουν δώσει τα ναρκωτικά στους πρωταγωνιστές. Μια σπάνια ευκαιρία προβολής αυτής της ασυνήθιστης ταινίας που (αντίθετα από το συνηθισμένο) ξεφεύγει μόλις ελάχιστα από το βιβλίο.
Βασισμένο στο βιβλίο Α Scanner Darkly του Philip K. Dick 1928-1982 (κυκλοφορεί από εκδόσεις Alien 1993 με ελληνικό τίτλο Έρευνα στο σκοτάδι).

 

Που και πότε;

Την Δευτέρα 22 Απριλίου, στο Αμφιθέατρο 437, στις 16:15.

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Stanley Kubrick

Σενάριο: Stanley Kubrick (screenplay) & Terry Southern (screenplay) & Peter George (screenplay)
Peter George (book "Red Alert")

Ηθοποιοί: Peter Sellers, George C. Scott, Sterling Hayden

Πρώτη προβολή:
USA 29 January 1964

Διάρκεια Ταινίας: 95 min

 

 

 

 

Περιγραφή:

Η ταινία σηματοδοτεί την ένταση της δημόσιας συζήτησης σχετικά με τα μεγάλα πολιτικά και ηθικά διλήμματα που ήγειρε η ανάπτυξη των πυρηνικών οπλοστασίων των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, και η συνακόλουθη ανάδυση της έννοιας της «ισορροπίας τουτρόμου». Ο χρόνος είναι ενδεικτικός: είχε προηγηθεί, το 1962, η κρίση της Κούβας, που είχε φέρει στα πρόθυρα του πολέμου τις δύο υπερδυνάμεις, και θεωρείται ως η στιγμή κατά την οποία ο κόσμος έφθασε κοντύτερα από ποτέ στην πυρηνική καταστροφή.
Το επόμενο έτος, 1963, ακολούθησε η εγκατάσταση της τηλεφωνικής «κόκκινης γραμμής» ανάμεσα στο Κρεμλίνο και τον Λευκό Οίκο, ώστε να είναι δυνατή η άμεση επικοινωνία των
δύο ηγεσιών σε ανάλογη περίπτωση στο μέλλον
- η "κόκκινη γραμμή" εμφανίζεται, άλλωστε, και στην ταινία. Επίσης το 1963, η σύναψη της συμφωνίας για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών στην ατμόσφαιρα έδειχνε
τις ανησυχίες των υπερδυνάμεων για την απόκτηση πυρηνικών όπλων από μικρότερες, και ενδεχομένως ανεξέλεγκτες,δυνάμεις. Ήδη, είχε ξεκινήσει η δημόσια συζήτηση για τα μεγάλα διλήμματα που έφερνε μαζί της η «βόμβα».
Το Dr. Strangelove γυρίστηκε τότε ακριβώς, το 1964.
Η ταινία, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν περιορίζεται στο ζήτημα των πυρηνικών όπλων καθαυτό. Αποτελεί, παράλληλα, μια πικρή κριτική στο δυτικό/αμερικανικό σύστημα διακυβέρνησης: το παρουσιάζει ως αναποτελεσματικό, συχνά γελοίο μέσα στις βεβαιότητές του, αλλά και του ασκεί κριτική για την χρησιμοποίηση Γερμανών επιστημόνων που είχαν
εργαστεί στη γερμανική βιομηχανία όπλων κατά τον πόλεμο. Ακόμη, από το ίδιο της το θέμα, εγείρει ενστάσεις για τις νοοτροπίες «στρατικοποίησης» του Ψυχρού Πολέμου και θέτει ερωτήματα για τον ρόλο των στρατιωτικών.
Μια υψηλής ποιότητας μαύρη κωμωδία, με την υπογραφή ενός από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του κινηματογράφου και εξαίρετες ερμηνείες από κορυφαίους ηθοποιούς, είναι ένα τα πρώιμα δείγματα του κλίματος της κριτικής και της
αμφισβήτησης που θα κορυφωθεί κατά τη δεκαετία του 1960.
Για τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και την ταινία θα μιλήσει ο Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας του Μεταπολεµικού Κόσµου του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Σχολής μας Ευάνθης Χατζηβασιλείου.

Fight Club

 

 

 

Σκηνοθεσία: David Fincher
Σενάριο: Chuck Palahniuk (novel), Jim Uhls (screenplay)
Ηθοποιοί: Brad Pitt, Edward Norton, Helena Bonham Carter

Πρώτη προβολή:
Italy 10 September 1999 (Venice Film Festival)
USA 21 September 1999 (CMJ Film Festival)
USA 6 October 1999 (premiere)

Διάρκεια Ταινίας: 139 min

 

 

 

 

Περιγραφή:

Κάθε Σαββατοκύριακο, στα υπόγεια και στα πάρκινγΚ σε όλη την Αμερική, νεαροί άντρες με καλές δουλειές γραφείου, που έχουν μεγαλώσει χωρίς τον πατέρα τους, βγάζουν τα πουκάμισα τους και παλεύουν ο ένας με τον άλλον χωρίς γάντια για όσο χρειαστεί.Την επόμενη μέρα πηγαίνουν στην δουλειά τους με μαυρισμένα μάτια και σπασμένα δόντια, με την αίσθηση ότι πλέον μπορούν ν αντέξουν τα πάντα. Η Λέσχη Πάλης (Fight Club) είναι η εφεύρεση του Τάιλερ Ντέρντεν, μηχανικού προβολής, σερβιτόρου και αναρχικής ιδιοφυίας-και ειναι μόνο η αρχή από τα σχέδια του να εκδικηθεί έναν κόσμο όπου οι ομάδες συμπαράστασης καρκινοπαθών είναι το τελευταίο προπύργιο ανθρώπινης ζεστασιάς.
Αυτή είναι η σύνοψη του βιβλίου που έγραψε το 1996 (ελληνικά 2000 εκδόσεις Οξυ) ο Chuck Palahniuk και το 1999 μετέφερε στην μεγάλη οθόνη ο David Fincher. Στο ρόλο του ανώνυμου αφηγητή-πρωταγωνιστή ο Έντουαρτ Νόρτον τον οποίο ο υλικός κορεσμός και η αίσθηση της κενότητας τον οδηγούν στην αϋπνία.Από εκεί στα μεταμεσονύχτια κέντρα υποστήριξης για κάθε πικραμένο.Παράλληλα γνωρίζει τον Τάιλερ Ντέρντεν, τον οποίο υποδύεται ο Μπραντ Πιτ, και ιδρύουν μια underground Λέσχη Πάλης (Fight Club) ως ριζική μορφή ψυχοθεραπείας. Η ταινία κέρδισε στην 72η απονομή Όσκαρ, το όσκαρ καλύτερου ήχου ενώ στα BRIT Awards της ίδιας χρονιάς το βραβείο του καλύτερου σάουντρακ. Η ταινία παρ όλη τη μέτρια εισπρακτική πορεία της κατάφερε να συγκεντρώσει ένα φανατικό κοινό followers μεταξύ αυτών και τον συγγραφέα του βιβλίου Chuck Palahniuk.
Η τανία παραμένει έως σήμερα, 14 χρόνια μετα την κυκλοφορία της, παράδειγμα μεταφοράς νουβέλας στην μεγάλη οθόνη και ένα σχόλιο στην αστική κουλτούρα του δυτικού πολιτισμού των τελευταίων 30 χρόνων
''Και να θυμάσαι: Ο πρώτος κανόνας του Fight Club είναι ότι δεν μιλάμε για το Fight Club''

Που και πότε;

Την Δευτέρα 4 Μαρτίου, στο Αμφιθέατρο 437, στις 18:30.

 

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

''The Hobbit'' (1977)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Jules Bass, Arthur Rankin Jr.
Σενάριο: J.R.R. Tolkien (novel), Romeo Muller
Ηθοποιοί: Orson Bean, John Huston, Brother Theodore

Πρώτη προβολή:
USA 27 November 1977

Διάρκεια Ταινίας:77min

 

 

 

Περιγραφή:

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια τρύπα κάτω από ένα λόφο, ζούσε ένα χόμπιτ. Η πρώτη οπτικοποίηση του ιστορικού βιβλίου του J. R R. Tolkien με την σκηνοθεσία του Jules Bass. Μια ταινία κινουμένων σχεδίων από το 1977 με τις φωνές των Orson Bean, Hans Conried, John Huston, Richard Boone και μιας πλειάδας άλλων γνωστών ηθοποιών. Μια ταινία που σπάνια προβάλλεται και αξίζει μια φορά να την δει κανείς τουλάχιστον μια φορά. Η συγκεκριμένη παραγωγή είναι η πρώτη οπτικοποίηση των έργων του Tolkien και ακολουθήθηκε τον αμέσως επόμενο χρόνο από μια έκδοση κινουμένων σχεδίων του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Ο μάγος Γκάνταλφ με μια ομάδα νάνων παίρνουν στην συντροφιά τους ένα χόμπιτ τον Μπίλμπο Μπάγκινς σε μια περιπέτεια στα πέρατα της Μέσης Γης για να απελευθερώσουν το παλιό βασίλειο των νάνων από το δράκο που το έχει κατακτήσει. 77 λεπτά φανταστικών περιπετειών που παραμένουν αρκετά πιστές στην ιστορία του βιβλίου, αντίθετα με πιο σύγχρονες εκδόσεις στις οποίες οι σεναριογράφοι δεν διστάζουν να αυτοσχεδιάσουν.
Ένα βιβλίο του 1937 που πρόσφατα επανακινηματογραφήθηκε αποτελεί ένα σταθμό στην λογοτεχνία του φανταστικού. Γραμμένο αρχικά για παιδιά αποδόθηκε στην ταινία του 1977 με μια οπτική κατάλληλη για παιδιά. Προσαρμοσμένο αρχικά για τηλεοπτική προβολή είναι καθαρισμένο από υπερβολές και την βιαιότητα που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες ταινίες δίνοντας την ιστορία με ένα απλό και ευχάριστο τρόπο. Μια έκδοση της ιστορίας που δεν απευθύνεται σε κάποιο φανατικό κοινό αλλά σε όλους (οπαδούς του φάνταζυ αλλά και εκείνους που θέλουν να μάθουν για το βιβλίο).

 

Που και πότε;

Την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου, στο Αμφιθέατρο 437, στις 15:30.

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

''WALL - E'' (2008)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Andrew Stanton


Ηθοποιοί: Ben Burtt, Elissa Knight, Jeff Garlin


Πρώτη προβολή: USA 23 June 2008 (Los Angeles, California) (premiere)
Russia 25 June 2008 (Moscow Film Festival)


Διάρκεια Ταινίας: 98 min

 
 
 
Περιγραφή:
Το ΓΟΥΟΛ - Υ ( WALL- E) είναι μια ταινία κινουμένων σχεδίων επιστημονικής φαντασίας παραγωγής 2008, σε σκηνοθεσία Άντριου Στάντον. Η ταινία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου με τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών από την Pixar και τη χρηματοδότηση της Walt Disney Pictures.
Ο ΓΟΥΟΛ - Υ είναι ένα ρομπότ καθαρισμού αποβλήτων, το όνομα του οποίου είναι αρχικά και σημαίνουν Γενικός Οριστικός Υπεύθυνος Οχετού Λύτρωσης - Υδρόγειος (Αγγλ. WALL- E Waste Allocation Load Lifter Earth class). Το ρομπότ ζει εκατοντάδες χρόνια πάνω στη γη, μέσα στην απόλυτη μοναξιά, αφού ο πλανήτης είναι πλέον εγκαταλελειμμένος από τους ανθρώπους λόγω της τεράστιας ποσότητας ρύπανσης. Μοναδικός σκοπός της ύπαρξής του: να καθαρίζει. Μια μέρα, όμως, ανακαλύπτει νέο νόημα στη ζωή του, όταν συναντά την ΕΥΑ (Εξωγήινης Ύπαρξης Αξιολογητής) (Αγγλ. EVE Extraterrestrial Vegetation Evaluator), ένα ρομπότ εξερευνητή που επισκέπτεται τη γη για τη διεκπεραίωση έρευνας. Η ΕΥΑ συνειδητοποιεί ότι ο ΓΟΥΟΛ - Υ έχει ανακαλύψει κατά λάθος το κλειδί για το μέλλον του πλανήτη και θέλει να επιστρέψει γρήγορα στην έδρα της, το πολυτελές διαστημόπλοιο Axiom, όπου πλέον κατοικούν όλοι οι άνθρωποι της γης, για να τους ανακοινώσει το νέο. Ο ΓΟΥΟΛ - Υ ακολουθεί την ΕΥΑ μέσα στο γαλαξία και έτσι ξεκινά μια περιπέτεια, 700 χρόνια μακριά από σήμερα
Και το Γουόλ-Υ είναι, έχει την χάρη του Ε.Τ ο Εξωγήινος, να αγγίζει βαθιά την καρδιά. Έχει την οξύτητα του Manga, παρά του ότι έχει απόλυτα αμερικανική ψυχοσύνθεση. Έχει σκηνές μεγαλείου, κοντά στα οράματα του Stanley Kubrick. Έχει μια φιλοσοφική προσέγγιση του μέλλοντος, που μπορεί να κάνει τα παιδιά να οραματίζονται τις επόμενες αλλαγές. Το πρώτο μισάωρο της ταινίας είναι απλά αριστούργημα. Μέχρι να ακουστεί η πρώτη λέξη, μιλάει μοναχή της η δύναμη της αισθησιολογίας. Εικόνες από έναν πλανήτη έρημο, πηγμένο στα σκουπίδια και ένα ρομποτάκι να αναζητεί δείγματα ενός χαμένου πολιτισμού. Ένα μικρό, περίεργα τρυφερό, ρομπότ που με τους αιώνες έχει αποκτήσει τις ιδανικές ιδιότητες ενός καλοσυνάτου και υπερευαίσθητου ανθρώπου. Στον κόσμο του θα εισβάλει το άλλο, το θηλυκό. Ο Γουόλ-Υ δεν θα το κοιτάξει με φόβο, αλλά θα του χαρίσει απλόχερα αυτό που έχει ανάγκη να δώσει… την αγάπη.
Ο φουτουριστικός εφιάλτης δίνεται με διδακτικό τρόπο, οι κιουμπρικές αναφορές τονώνουν τον σινεφιλισμό, ο κεντρικός ήρωας είναι ένας άξιος απόγονος του Ε.Τ. και η ιστορία ρέει αβίαστα με συνεχές κέντρισμα του ενδιαφέροντος. Το λίγο, αλλά ανθρωποκεντρικό, χιούμορ και οι χαρακτήρες είναι φτιαγμένοι να μιλήσουν σε όλες τις ηλικίες, αφού η ταινία απευθύνεται στους πάντες
Οι περισσότεροι χαρακτήρες δεν έχουν πραγματικές ανθρώπινες φωνές, αλλά αντ' αυτού επικοινωνούν μέσω της γλώσσας του σώματος και ρομποτικών ήχων, σχεδιασμένων από τον Μπεν Μπερτ, που συμβολίζουν φωνές. Επιπλέον, είναι η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων της Pixar που περιέχει τμήματα βίντεο αληθινών ανθρώπων.
Το ΓΟΥΟΛ - Υ έλαβε εξαιρετικές κριτικές, έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα ως Καλύτερη Ταινία Animation και Όσκαρ καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων 2008.
 

Που και πότε;

Την Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου, στο Αμφιθέατρο 437, στις 15:30.

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

"Nosferatu. Ο Δράκουλας" (1979)

 

 

 

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Werner Herzog

Ηθοποιοί:Klaus Kinski, Isabelle Adjani, Bruno Ganz

Πρώτη προβολή: Γαλλία 17 Ιανουαρίου 1979

Διάρκεια Ταινίας: 107 min

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ένας νεαρός κτηματομεσίτης ταξιδεύει στα Καρπάθια Όρη, προκειμένου να πουλήσει ένα σπίτι στον μυστηριώδη Κόμη Δράκουλα, χωρίς να γνωρίζει ότι πρόκειται για βρυκόλακα. Ο Κόμης γοητεύεται απο τη φωτογραφία της συζύγου του κτηματομεσίτη και τον ακολουθεί, φέρνοντας μαζί του τον θάνατο!
Βραβευμένη με Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου (1979), με άλλα τέσσερα βραβεία και με τρεις διακρίσεις, η ταινία δίνει μια διαφορετική διάσταση της ιστορίας του Bram Stoker για τον Κόμη Δράκουλα, ενώ λειτουργεί επίσης και ως φόρος τιμής στην κλασική ταινία του Friedrich Wilhelm Murnau "Nosferatu. Μια συμφωνία του τρόμου" (1922).