“Bloody Merry Christmas” (2012)

Σκηνοθεσία-Σενάριο:Μιχάλης Φελάνης, Γιώργος Καστέλλης
 
Ηθοποιοί: Φωτεινή Λεβογιάννη, Ελεάννα Σταθοπούλου, Βιβέτα Λαϊνιώτη, Ελένη Θεοδωρίδου, Αλέκα Κατσέλη, Τζο Βασιλοπούλου, Μαριάννα Μαύρου, Δανάη Χρυσάγη, Δήμητρα Καστέλλη, Ελένη Ταζέ, Μιμή Καστέλλη, Έλενα Μπάρμπα
 
Διάρκεια Ταινίας: 32min
 
 
 
 
 
 
Περιγραφή:
Δώδεκα εκκεντρικές πρώην μαθήτριες γνωστού ιδιωτικού κολεγίου συγκεντρώνονται, ύστερα από χρόνια, την παραμονή των Χριστουγέννων στην έπαυλη μιας από αυτές κατά τη διάρκεια ενός τυπικού reunion party. Απωθημένα του παρελθόντος και βρόμικα μυστικά που θα βγουν από νωρίς στην επιφάνεια θα ταράξουν την «άγια» νύχτα... Ωστόσο, αυτό είναι απλώς το μικρό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι ηρωίδες, καθώς ένας απρόσκλητος επισκέπτης εισβάλλει στο πάρτι, με σκοπό να κάνει αυτά τα Χριστούγεννα τα τελευταία τους...
Το πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθετικό δίδυμο των Γιώργου Καστέλλη και Μιχάλη Φελάνη, με τη βοήθεια δώδεκα επίσης πρωτοεμφανιζόμενων ηθοποιών, αποτίνει φόρο τιμής στο αγαπημένο είδος των b-movies τρόμου και παρουσιάζει μια σουρεαλιστική μαύρη κωμωδία με δολοφονικές διαθέσεις, από τις οποίες δεν πρόκειται να γλυτώσει ούτε καν ο Αϊ-Βασίλης...
Πρωταγωνιστούν: Φωτεινή Λεβογιάννη, Ελεάννα Σταθοπούλου, Βιβέτα Λαϊνιώτη, Ελένη Θεοδωρίδου, Αλέκα Κατσέλη, Τζο Βασιλοπούλου, Μαριάννα Μαύρου, Δανάη Χρυσάγη, Δήμητρα Καστέλλη, Ελένη Ταζέ, Μιμή Καστέλλη, Έλενα Μπάρμπα.
Σενάριο: Γιώργος Καστέλλης
Μοντάζ: Αντώνης Σπίρτζης, Μίλτος Μπούμης
Art director: Ελένη Ταζέ
Πρωτότυπη μουσική: Headson Groove
Η ταινία γυρίστηκε με μηδενικό προϋπολογισμό και μoναδικό κεφάλαιο το κέφι των συντελεστών της, ενώ πρωτοπροβλήθηκε στο Donation Film Festival στις 15 Αυγούστου 2012.
Η ταινία θα προβληθεί με την παρουσία του σκηνοθέτη Γιώργου Καστέλλη, που είναι και φοιτητής της Σχολής μας, στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών.

"Παύλος Μελάς" (1974)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Φίλιππος Φυλακτός
Ηθοποιοί:Λάκης Κομνηνός, Γιάννης Αργύρης, Καίτη Παπανίκα
Διάρκεια Ταινίας:195 min

Περιγραφή:
Ο νεαρός αξιωματικός του Πυροβολικού Παύλος Μελάς (1870-1904) ηγείται του απελευθερωτικού αγώνα στη Μακεδονία, η οποία υποφέρει από τη δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων που τρομοκρατούν τα ελληνικά χωριά.
Μοναδική στο είδος της ταινία μεγάλου μήκους, χαρακτηρίστηκε ως η πλουσιότερη και αυθεντικότερη υπερπαραγωγή του ελληνικού κινηματογράφου. Τα γυρίσματα, με πλάνα από την Αθήνα του τέλους του 19ου και της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα, και μάλιστα στα μέρη όπου διαδραματίστηκαν τα ιστορικά γεγονότα, καθώς και οι αλλεπάλληλες σφοδρές πολεμικές συγκρούσεις, κάνουν την ταινία συναρπαστική.
Για τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο θα μιλήσει ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας Ευάνθης Χατζηβασιλείου.

---

''Μ'' (1931)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Fritz Lang
Ηθοποιοί: Peter Lorre, Ellen Widmann, Inge Landgut
Πρώτη προβολή: Γερμανία 11 Μάη 1931 Βερολινο
Διάρκεια Ταινίας:117min
 
 
 
 
 
Περιγραφή:
Σε μια σύγχρονη μεγάλη πόλη κυκλοφορεί ασύλληπτος ένας δολοφόνος που βιάζει και σκοτώνει μικρά κορίτσια. Η παρουσία του τρομοκρατεί τους κατοίκους της πόλης και η αστυνομία επιδίδεται σε ένα άνευ προηγουμένου ανθρωποκυνηγητό. Στην πόλη αυτή ζει όμως, οργανωμένος στις δικές του συντεχνίες και ιεραρχίες, και ένας ολόκληρος κόσμος από ζητιάνους και μικροπαρανόμους –πρόσωπα ενός κόσμου που ζει κρυμμένος από το φως και τη δημόσια εξουσία. Όταν τα αυστηρά μέτρα αστυνομικής επιτήρησης αρχίζουν να εμποδίζουν τη συνήθη δραστηριότητα του κόσμου αυτού, το εγκληματικό περιθώριο αποφασίζει τη δική του οργανωμένη και συστηματική αναζήτηση του δολοφόνου.
Η ταινία του Fritz Lang «M – μια πόλη αναζητεί το δολοφόνο» (M – eine Stadt sucht den Moerder) είναι μια από τις καλύτερες στιγμές του σκηνοθέτη, αλλά και του γερμανικού κινηματογράφου της περιόδου του Μεσοπολέμου, με πρωταγωνιστές τους Peter Lorre και Gustav Grundgens, δύο από τα ιερότερα τέρατα των υψηλότερων ίσως στιγμών του γερμανικού κινηματογράφου (ο Gundgens και του θεάτρου). Γυρισμένη το 1931, είναι η πρώτη ομιλούσα ταινία του Lang και μία από τις τελευταίες της Γερμανικής περιόδου του σκηνοθέτη, πριν αυτός διαφύγει στην Αμερική, κυνηγημένος από το ναζιστικό καθεστώς.
Η ταινία ξεχωρίζει για τον υποδειγματικό τρόπο, με τον οποίο ο Lang συλλαμβάνει ως αυτοτελές και εντάσσει ως επιβοηθητικό το νεοείσακτο εργαλείο του ήχου στο cinema. Αξιοπρόσεκτα είναι και τα κινηματογραφικά μέσα (και ιδίως το μοντάζ) που αξιοποιεί ο σκηνοθέτης προκειμένου να εξυφάνει τα νήματα που συνέχουν το επίσημο κράτος με το οργανωμένο παρακράτος. Η έγνοια του σκηνοθέτη για την ανασύνθεση της παραπάνω σχέσης, αποτελεί τη δική του προειδοποίηση για την μελλούμενη κατάρρευση της παραπαίουσας Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Η ταινία απαγορεύτηκε στη Γερμανία τον Ιούλιο του 1934.

"300" (2006)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Zack Snyder
Ηθοποιοί: Gerard Butler, Lena Headey, David Wenham
Πρώτη προβολή:
USA 9 Δεκεμβρίοτ 2006 (Austin Butt-Numb-A-Thon)

Γερμανία 14 Φεβρουαρίου 2007 (Berlin International Film Festival)
Διάρκεια Ταινίας: 117 min





Περιγραφή:
Κινηματογραφική μεταφορά κόμικ του Frank Miller (γ. 1957) για τη Μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ.). Ο βασιλιάς Λεωνίδας (Gerard Butler) οδήγησε 300 Σπαρτιάτες σε μάχη απέναντι στον Πέρση θεό-βασιλιά Ξέρξη (Rodrigo Santoro) και του στρατού του (1.000.000 στρατιώτες). Κατά τη διάρκεια της μάχης, η Γοργώ (Lena Headey), σύζυγος του Λεωνίδα, ζητά υποστήριξη στη Σπάρτη για τον άνδρα της. Την ιστορία διηγείται ο Σπαρτιάτης στρατιώτης Δήλιος (David Wenham).
Η ταινία, στην οποίαν ο Miller έκανε και χρέη βοηθού σκηνοθέτη, ήταν η 24η μεγαλύτερη στην ιστορία των box office, αλλά οι κριτικοί διχάστηκαν στις γνώμες για την εμφάνιση της ταινίας. Μερικοί την αναγνώρισαν ως πρωτότυπο επίτευγμα, ενώ κάποιοι άλλοι επέκριναν την εμφάνιση και την περιγραφή των Περσών.
Θα παρευρεθεί και θα μιλήσει για το ιστορικό γεγονός ο επίκουρος καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας Νίκος Μπιργάλιας.

"Μαύρο Ψωμί" (2010)

 
 
 
Σκηνοθεσία: Agustí Villaronga
Ηθοποιοί:
Francesc Colomer, Marina Comas, Nora Navas
Πρώτη προβολή: Ισπανία 21 Σεπτεμβρίου 2010 (San Sebastián Film Festival)
Διάρκεια Ταινίας:
108 min

 
 
 
 
Περιγραφή:
Μετά τον ισπανικό Εμφύλιο, ο Αντρέου, ένα μικρό παιδί από την Καταλονία, βρίσκει στο δάσος τα πτώματα ενός άνδρα και του γιου του. Οι αρχές θεωρούν αυτουργό τον πατέρα του μικρού και ο Αντρέου, για να τον βοηθήσει, προσπαθεί να ανακαλύψει ποιοι είναι οι πραγματικοί ένοχοι. Σε αυτήν την αναζήτηση, η παιδική του συνείδηση έρχεται αντιμέτωπη με έναν κόσμο ενήλικο, γεμάτο ψέματα. Βρισκόμαστε σε χωριό της μετεμφυλιακής Ισπανίας και παρακολουθούμε τη ζωή μιας οικογένειας. Ο πατέρας, "κόκκινος", άνεργος, η μητέρα σκίζεται στη δουλειά, ο δάσκαλος, μεθύστακας, φασίστας, ασελγεί σε ανήλικα κορίτσια. Όμως δεν μένουμε εκεί. Βλέπουμε όλο το σύμπαν του παιδιού, της φαμίλιας, του Αντρέου και τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών.
Ο μικρός γοητεύεται από τον πατέρα του, τον οποίο έχει πρότυπο. Αυτός θα του κάνει λόγο για ιδανικά, ελευθερία, ηθική, αλλά ο ίδιος δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, ίσως γιατί και γι' αυτόν πολλά έχουν ακουστεί. Όταν κατηγορείται για τη δολοφονία ενός αμαξά κι ενός μικρού αγοριού, κρύβεται, και ο Αντρέου πηγαίνει να ζήσει με τη γιαγιά του σε ένα σπίτι μόνο με χήρες. Εκεί θα ανακαλύψει ένα άλλο μυστικό που σχετίζεται με τη σεξουαλική ηθική της ξαδέρφης του Νούρια. Ταυτόχρονα, όταν ο πατέρας του πιάνεται από την αστυνομία, θα δει τη μητέρα του να κάνει κυριολεκτικά τα πάντα για να τον σώσει, κάτι που επίσης θα του φανεί απωθητικό. Αρχίζει να εξερευνά το παρελθόν του χωριού του, και από την τρελή του χωριού μαθαίνει αίσχη. Ο μικρός δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί, δυσκολεύεται να κατανοήσει τι γίνεται και γιατί, και στο τέλος δεν μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό. Αυτός και τα περισσότερα παιδιά μετατρέπονται σε μικρά τέρατα λόγω της φτώχιας, της εξαθλίωσης, της διχόνοιας, που έχει σπείρει ο πόλεμος. Μαύρο ψωμί ήταν αυτό που τρώγανε οι Καταλανοί για πολλά χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου.
Βασισμένος στο ομότιτλο βιβλίο του Emili Teixidor (κυκλοφορείται και στα ελληνικά με τίτλο "Μαύρο Ψωμί", Εκδόσεις Καστανιώτη, http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-4635-0), αλλά και σε άλλα βιβλία του, ο Agustí Villaronga, με όπλο του τις καταπληκτικές ερμηνείες τόσο ενηλίκων όσο και ανηλίκων, μπαίνει μέσα στον πυρήνα της καταλανικής κοινωνίας (που θυμίζει πολύ την Ελλάδα των αντίστοιχων χρόνων), ξετρυπώνει την ψυχή της και μας τη σερβίρει στο πιάτο. Παράλληλα, αποφεύγει την ηθογραφία και το χρονογράφημα για να επικεντρωθεί στους χαρακτήρες των ηρώων και στα αισθήματά τους, μέσω των οποίων σκιαγραφούνται οι τρομακτικές συνέπειες του ισπανικού εμφύλιου πολέμου.
Ο σκηνοθέτης της Agustí Villaronga (γ. Μαγιόρκα, 1953) είναι επίσης ηθοποιός και σεναριογράφος. Εκτός από το "Μαύρο Ψωμί", που εκλέχθηκε για να εκπροσωπήσει την Ισπανία ως υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (2011), έχει γυρίσει τις ταινίες "Πίσω από το τζάμι" (1987), "99.9" (1997), "Η θάλασσα" (2000), "Άρο Τολμπούκιν: στο μυαλό του δολοφόνου" (2002). Έχει συμμετάσχει σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ, όπως το Berlinale, το Φεστιβάλ Καννών και το Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν.
Η ταινία βραβεύτηκε με εννέα βραβεία Γκόγια 2011 μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Σκηνοθέτη, δεκαπέντε βραβεία Gaudí 2011 και το Αργυρό Κοχύλι Καλύτερης Ηθοποιού (Nora Navas) του Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν 2010.
Η παρουσίαση της Ταινίας θα γίνει από τον κριτικό κινηματογράφου Αλέξανδρο Ρωμανό-Λιζάρδο. Alexandros Romanos Lizardos
http://juanitalaquejica.blogspot.com/2012/06/blog-post_9632.html

"Τα 13 τριαντάφυλλα" (2007)

Σκηνοθεσία: Emilio Martínez Lázar
Ηθοποιοί:
Pilar López de Ayala, Verónica Sánchez, Gabriella Pession
Πρώτη προβολή:Spain 19 October 2007
Διάρκεια Ταινίας:
100 min
 
 
 
 
 
Περιγραφή:
Μετά από τη νίκη των φρανκικών στρατευμάτων το 1939, ο Φράνκο υπόσχεται ότι θα τιμωρηθούν μόνο όσοι από τους αντιπάλους έχουν ματωμένα χέρια. Δεκατρείς γυναίκες, οι οποίες δεν είχαν, ωστόσο, διαπράξει κανένα έγκλημα, συλλαμβάνονται με την κατηγορία της ανταρσίας, και καταδικάζονται σε θάνατο. Δεκατρία νεαρά κορίτσια έμελλε να μείνουν στην ιστορία ως "Τα 13 τριαντάφυλλα", τα οποία δεν πρόλαβαν να ανθήσουν, να ζήσουν, να αμφισβητήσουν... Στη σκιά της φρίκης του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, η θυσία τους αποτελεί, ακόμα και σήμερα, βιβλίο με κενές σελίδες, έτοιμο να φιλοξενήσει σκέψεις/προβληματισμούς για τα όρια των ιδεολογιών και για τον παραλογισμό των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

"Φύλακας αγγέλων" (2011)

 
Σκηνοθεσία: Marc Forster
Ηθοποιοί:Gerard Butler, Michelle Monaghan, Michael Shannon
Πρώτη προβολή:Canada 11 Σεπτεμβρίου 2011 (Toronto International Film Festival)
Greece 22 Σεπτεμβρίου 2011 (Athens Film Festival)
Διάρκεια Ταινίας: 129min





Περιγραφή:
Η ταινία αναφέρεται στις εμφύλιες διαμάχες του Σουδάν και στην προσωπική ιστορία του Sam Childers, που από τσόγλανος έγινε ιεραπόστολος...
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ξέσπασαν οι πρώτες βίαιες συγκρούσεις, λίγο μετά την απόφαση για την ανεξαρτησία του Σουδάν, με το τελευταίο να αποκτά επίσημα την ανεξαρτησία του το 1956. Οι πρώτες συμπλοκές έγιναν μεταξύ στασιαστών στις πόλεις της περιοχής και των δυνάμεων της Βρετανικής Διοίκησης. Από το 1955 έως το 1972 η σουδανική κυβέρνηση αντιμετώπιζε στην περιοχή τις δυνάμεις των ανταρτών Ανγιάνγα, οι οποίοι ζητούσαν μεγαλύτερη αυτονομία για τον νότο (Πρώτος Σουδανικός Εμφύλιος Πόλεμος). Η διαμάχη αυτή ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο τμήμα του Σουδάν έληξε τον Μάρτιο του 1972, με την Ειρηνευτική Συνθήκη της Αντίς Αμπέμπα, ενώ υπολογίζεται πως στοίχισε την ζωή σε περισσότερους από 500.000 ανθρώπους. Το 1983 ξεσπούν νέες διαμάχες μεταξύ του βόρειου και του νότιου τμήματος της χώρας (Δεύτερος Σουδανικός Εμφύλιος Πόλεμος). Την εποχή αυτή ιδρύεται στην περιοχή ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός του Σουδάν (Sudan People's Liberation Army - SPLA) και το πολιτικό του τμήμα (Λαϊκό Απελευθερωτικό Κίνημα του Σουδάν, Sudan People's Liberation Movement - SPLM). Οι διαμάχες μεταξύ του Στρατού της Κυβέρνησης του Σουδάν και του SPLA θα κρατήσουν τελικά μέχρι το 2005, όταν οι δυο πλευρές θα υπογράψουν στην Κένυα τη Συνολική Ειρηνευτική Συμφωνία (Comprehensive Peace Agreement - CPA), γνωστή και ως Συμφωνία της Ναϊβάσας. Τα θύματα αυτού του δεύτερου πολέμου υπολογίζονται γύρω στα 2.000.000, ενώ περίπου 4.000.000 κάτοικοι της περιοχής υπολογίζεται πως αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν.
Από τις αρχές του 2009, οι βιαιότητες συνεχίστηκαν στην περιοχή, εξαιτίας συγκρούσεων ανάμεσα σε αντίπαλες φυλές με απολογισμό περισσότερους από δυο χιλιάδες νεκρούς μέσα σε έναν χρόνο, όπως επίσης και της επιχείρησης από τους αντάρτες της Ουγκάντας "Στρατός Αντίστασης του Κυρίου" (LRA). Το κοινοβούλιο του Σουδάν τον Δεκέμβριο του 2009 ψήφισε στο Χαρτούμ νόμο βάσει του οποίου διεξήχθη στις 9-15 Ιανουαρίου του 2011 δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του νότιου Σουδάν. Λίγες μέρες πριν από τη διενέργεια του δημοψηφίσματος, ο πρόεδρος του Σουδάν Ομάρ αλ-Μπασίρ δήλωσε έτοιμος να αποδεχθεί και να υποστηρίξει την ανεξαρτησία του νότιου Σουδάν, αν αυτή αποφασιστεί, παρά τους φόβους της διεθνούς κοινότητας για νέες ταραχές στην περιοχή. Την έναρξη του δημοψηφίσματος ακολούθησαν βίαιες συγκρούσεις στα σύνορα με το βόρειο Σουδάν, όπου δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Μέχρι τις 12 Ιανουαρίου πάνω από το 60% των ψηφοφόρων έχει ήδη λάβει μέρος στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση του νότιου Σουδάν, ποσοστό αναγκαίο για να θεωρηθεί έγκυρο το αποτέλεσμα. Τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν ότι σε ποσοστό 98,83% οι πολίτες ψήφισαν υπέρ της απόσχισης και της ανεξαρτησίας. Το ποσοστό αυτό επιβεβαιώθηκε από τα επίσημα αποτελέσματα. Από τις 3.837.406 έγκυρες ψήφους, μόνο οι 44.888 (1,17%) ήταν υπέρ της διατήρησης της ενότητας με τον βορρά, με τον πρόεδρο Ομάρ αλ-Μπασίρ να δηλώνει ότι δέχεται και σέβεται την επιλογή των Νοτιοσουδανών. Στις 9 Ιουλίου 2011 το νότιο Σουδάν έγινε επίσημα ανεξάρτητο κράτος. Την ημέρα που έγινε ανεξάρτητο αναγνωριζόταν από 41 κράτη. Σήμερα έχουν αναγνωρίσει το νότιο Σουδάν περισσότερες από 125 χώρες.
Θα προβληθούν αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις με και χωρίς υπότιτλους.

"Ξενοδοχείο Ρουάντα" (2004)

 
 
 
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Terry George
Ηθοποιοί: Don Cheadle, Sophie Okonedo, Joaquin Phoenix
Πρώτη προβολή: Canada 11 September 2004 (Toronto International Film Festival)
 
 
 
 
 
 
Περιγραφή:
ο 1994, σε μια μακρινή γωνιά της Αφρικής, ξέσπασε σκληρός εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 1.000.000 ανθρώπους. Σε εκείνο το σημείο του πλανήτη, στη Ρουάντα, σημειώθηκε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές του 20ού αι., η οποία πήρε διαστάσεις γενοκτονίας. Η κυβέρνηση της χώρας, σε συνεργασία με τα μέλη της άρχουσας φυλής, ξεκίνησε μεθοδική εξολόθρευση των ανθρώπων που ανήκαν στην αντίπαλη φυλή. Η ναζιστικής έμπνευσης "τελική λύση" βρήκε την αφρικανική της εκδοχή, με αποτέλεσμα τον θάνατο, το αίμα και την προσφυγιά. Αυτήν την πραγματική ιστορία πολέμου, φρίκης και προσφυγιάς αλλά και αυτοθυσίας, ανιδιοτέλειας και ανθρωπιάς. Με μια ταινία στην οποίαν οι πολιτικές προεκτάσεις δεν λείπουν, ο Τζορτζ υπενθυμίζει στον πολιτισμένο κόσμο, την αδιαφορία του για τον τρόμο του εμφυλίου της Ρουάντας, κάνοντας εμμέσως κριτική στην επιλεκτική "ευαισθησία" της διεθνούς κοινότητας και την υποκριτική ρητορεία περί δημοκρατικών ελευθεριών και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όπως, άλλωστε, λέει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης: "Εδώ και δέκα χρόνια, οι πολιτικοί από όλον τον κόσμο ζητούν συγχώρεση από τους επιζήσαντες, και για άλλη μια φορά υπόσχονται 'ποτέ ξανά'. Όμως συμβαίνει ξανά, στο Σουδάν ή το Κονγκό, ή οπουδήποτε αλλού η ανθρώπινη ζωή αξίζει λιγότερο από τις ακαθαρσίες. Μέρη όπου άνθρωποι σαν τον Πολ και την Τατιάνα μάς κάνουν να ντρεπόμαστε με την αξιοπρέπεια και τη γενναιότητα τους". Βέβαια για τον δυτικό κόσμο που δεν έχει ξεπεράσει ακόμη το σύνδρομο του αποικιοκράτη, είναι γνωστό πως η ανθρώπινη ζωή μετριέται με διαφορετικά μέτρα και σταθμά, ανάλογα με το χρώμα, με τη γλώσσα και με τη θρησκεία του θύματος.

"O Μέγας Δικτάτωρ" (1940)

 

 

 

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Charles Chaplin

Ηθοποιοί: Charles Chaplin, Paulette Goddard and Jack Oakie

Πρώτη προβολή: Οκτώβριος 1940 

Διάρκεια Ταινίας: 125’

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ύστερα από είκοσι χρόνια σε νοσοκομείο, υποφέροντας από αμνησία, ένας Εβραίος κουρέας επιστρέφει στην πατρίδα του. Εκεί όμως πολλά έχουν αλλάξει, καθώς ο παρανοϊκός δικτάτωρ της Τομανίας Adenoid Hynkel, ολόιδιος με τον κουρέα, σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο, ξεκινώντας μεγάλη εκστρατεία αντισημιτισμού. Όμως η ομοιότητα του ντροπαλού κουρέα με τον μεγαλομανή δικτάτορα γίνεται αιτία τρομερών παρεξηγήσεων...

Ο Chaplin υποδύεται διπλό ρόλο: τον αρχηγό φασιστικού κράτους, που παραπέμπει στον Adolf Hitler, και αθώο Εβραίο κουρέα, υπήκοο αυτού του κράτους. Επίκαιρος όσο ποτέ, ο μεγαλύτερος κωμικός όλων των εποχών σκηνοθετεί μια εύστοχη και πικρή αντιπολεμική σάτιρα. Άρχισε για πρώτη φορά να επεξεργάζεται την ιδέα της ταινίας, όταν ένας φίλος του, ο Άγγλος σκηνοθέτης και παραγωγός Alexander Korda, του είπε πως η κινηματογραφική περσόνα του θύμιζε πολύ τον Hitler. Αργότερα ο Chaplin έμαθε ότι είχαν γεννηθεί με μία βδομάδα διαφορά, είχαν περίπου το ίδιο ύψος και βάρος, όπως και ότι και οι δύο μεγάλωσαν μέσα στη φτώχια, ώσπου κατάφεραν να πετύχουν, ο καθένας στον τομέα του... Όταν πλέον άρχισε να πληροφορείται τις πολιτικές πεποιθήσεις του Hitler, που βασίζονταν στον ρατσισμό και στις επεκτατικές ιδέες, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την ομοιότητά τους αυτή, προκειμένου να επιτεθεί στον Ηitler μέσω της ταινίας.
Η παραγωγή του φιλμ ξεκίνησε το 1937, όταν λίγοι πίστευαν ότι ο ναζισμός ήταν τόσο καταστροφική και ολοκληρωτική ιδεολογία, όπως αποδείχθηκε το 1940 που βγήκε η ταινία. Ο ίδιος ο Chaplin δήλωσε ότι, αν γνώριζε την πραγματική έκταση των κτηνωδιών των Ναζί, «...δεν θα διακωμωδούσε ποτέ τη δολοφονική τους παράνοια!». Σύμφωνα με τεκμήρια από τα γυρίσματα της ταινίας, ο Chaplin άρχιζε να αισθάνεται και πιο άβολα με το να σατιρίζει τον Hitler, όσο περισσότερα μάθαινε για τη δράση του Hitler στην Ευρώπη. Τελικά η εισβολή στη Γαλλία τον ενέπνευσε να αλλάξει το τέλος της ταινίας και να συμπεριλάβει την περίφημη ομιλία. Αρχειακό υλικό αποκάλυψε ένα άλλο τέλος που απορρίφθηκε. Ο Chaplin έλεγε πως το κοστούμι του Hynkel τον έκανε να αισθάνεται πιο επιθετικός, ενώ κοντινοί του άνθρωποι τον θυμούνται να γίνεται πιο δύσκολος στη δουλειά τις μέρες που γύριζε τις σκηνές του στον ρόλο του δικτάτορα.

Όταν κυκλοφορήθηκε η ταινία, ο Hitler απαγόρευσε την προβολή της σε όλες τις χώρες που συνεργάζονταν με τη Γερμανία ή βρίσκονταν υπό την κατοχή της, στην Ισπανία μάλιστα προβλήθηκε μετά τον θάνατο του στρατηγού Franco, το 1975! Όμως η περιέργεια έσπρωξε τον Hitler να εισαγάγει μια κόπια, την οποίαν πρόβαλε όχι μία αλλά δύο φορές! Δυστυχώς η ιστορία δεν κατέγραψε τις αντιδράσεις του. Όταν το πληροφορήθηκε, ο Chaplin είπε: «Θα έδινα οτιδήποτε για να μάθω τι σκεφτόταν».

Παρά την υπονόμευση, η ταινία προβλήθηκε μία φορά σε γερμανικό κοινό. Κάπου στα κατεχόμενα Βαλκάνια, μέλη μιας αντιστασιακής οργάνωσης αντικατέστησαν την κωμική όπερα που παιζόταν σε στρατιωτικό κινηματογράφο με κόπια του "Μεγάλου Δικτάτορα" που παρέλαβαν από την Ελλάδα. Έτσι μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών είχε την ευκαιρία να δει την ταινία. Κάποιοι από αυτούς εγκατέλειψαν την αίθουσα μόλις συνειδητοποίησαν τι έβλεπαν, ενώ κάποιοι άλλοι άρχισαν να πυροβολούν την οθόνη. Ενώ βγήκε δεκατρία χρόνια μετά το τέλος της βωβής περιόδου, ο "Μέγας Δικτάτωρ" είναι η πρώτη ταινία στην οποίαν ο Chaplin χρησιμοποίησε όλες τις δυνατότητες που του προσέφερε ο ομιλών κινηματογράφος. Η ταινία υπήρξε υποψήφια για πέντε Όσκαρ: Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Πρωτοτύπου Σεναρίου, Μουσικής, Α΄ και Β' Ανδρικού Ρόλου.
Πηγή: antipera-oxthi-culture.blogspot.com

 

Που και πότε;

Την Δευτέρα 29 Οκτωβρίου, στο Αμφιθέατρο 437, στις 18:00.

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

"Ένας ήρως με παντούφλες" (1958)

 

 

 

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Αλέκος Σακελλάριος

Ηθοποιοί: Βασίλης Λογοθετίδης, Λαυρέντης Διανέλλος, Βύρων Πάλλης

Πρώτη προβολή: 1958

Διάρκεια Ταινίας: 98’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Η οικογένεια του απόστρατου στρατηγού Λάμπρου Δεκαβάλλα τα βγάζει δύσκολα πέρα. Αυτός, αξιοπρεπής και έντιμος, δεν παραπονείται. Εκπλήσσεται μάλιστα, όταν ο πονηρός μεσάζων ξάδελφός του του λέει ότι η Πατρίδα αποφάσισε να τον τιμήσει για τη νικηφόρα συμμετοχή του σε πολέμους με τον έφιππο ανδριάντα του (έργο του γλύπτη Αχιλλέα Απέργη, 1909-1986), που θα στηνόταν στην πλατεία μπροστά από το σπίτι του. Η αλήθεια όμως αποκαλύπτεται...
Επίκαιρη ταινία, σχετική με το φλέγον θέμα των προμηθειών!
Λιτά δραματική,

τελευταία εμφάνιση στον κινηματογράφο του μεγάλου ηθοποιού Βασίλη Λογοθετίδη. Το σενάριο βασίζεται σε ομότιτλο θεατρικό έργο των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου. Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Παίζουν: Ίλια Λβυκού, Βύρων Πάλλης, Νίτσα Τσαγανέα, Λαυρέντης Διανέλλος, Ευάγγελος Πρωτοπαππάς, Νίκος Φέρμας.
Συμμετέχουν η Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων, ομάδες προσκόπων και οδηγών, σχολεία και 1500 κομπάρσοι!
Η ταινία προβάλλεται με αφορμή την 72η επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Τη ζωγραφική αφίσα της ταινίας φιλοτέχνησε ο Στέφανος Αλμαλιώτης (1910-1987), από τους κορυφαίους δημιουργούς της λεγόμενης "Σχολής των Αθηνών" στην τέχνη της κανονικής αφίσας και της γιγαντοαφίσας θεάτρου και κινηματογράφου.

"1922" (1978)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Νίκος Κούνδουρος
Ηθοποιοί:  Antigoni Amanitou, Zaharias Rohas and Nikos Kapios

Πρώτη προβολή: 1978

Διάρκεια Ταινίας: 135’



Περιγραφή:

Επετειακή προβολή για τη συμπλήρωση 90 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Βασισμένη στο βιβλίο του Ηλία Βενέζη "Το νούμερο 31328", η ταινία αφηγείται, μέσα από την τραγωδία τριών προσώπων, τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη μαρτυρική πορεία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στον θάνατο από τα στρατεύματα του Κεμάλ και τις ένοπλες ομάδες Μουσουλμάνων. Η δασκάλα γυναίκα ενός εμπόρου και ένας δεκαεφτάχρονος προσπαθούν να επιβιώσουν, ακολουθώντας τη φάλαγγα των αιχμαλώτων στα βάθη της Μικράς Ασίας. Η δασκάλα θα δολοφονηθεί από Τούρκο, η γυναίκα του εμπόρου θα χάσει τα λογικά της και μόνον ο νεαρός θα καταφέρει να σωθεί. Για λόγους διπλωματικούς και πολιτικούς, η προβολή της ταινίας υπήρξε απαγορευμένη μέχρι το 1982.

Βραβευμένη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1978) με έξι βραβεία (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α΄ Ανδρικού Ρόλου, Α΄ Γυναικείου Ρόλου, Φωτογραφίας, Σκηνογραφίας) και στο Φεστιβάλ Κέιπ Τάουν (1982) με δύο βραβεία (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας).

"Παιδιά είμαστε τότε ... Οι Μικρασιάτες θυμούνται" (1999)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Πλούταρχου Καϊτατζή

Πρώτη προβολή: 1999



Περιγραφή:

Επετειακή προβολή για τη συμπλήρωση 90 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Μαγνητοσκοπημένα αποσπάσματα από μαρτυρίες Μικρασιατών προσφύγων πρώτης γενιάς. Η καταγραφή των μαρτυριών έγινε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, αποκλειστικώς από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, στα χρόνια 1997-98. Τα θέματα που αναπτύσσουν οι πρόσφυγες είναι η ζωή τους κατά την περίοδο 1912-19, οι σχέσεις τους με τους Τούρκους συντοπίτες τους, η φυγή και τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής τους στην Ελλάδα.
Το ντοκιμαντέρ ―παρουσιάστηκε σε πρώτη προβολή στις 14 Σεπτεμβρίου 1999, ημερομηνία που συνέπιπτε με την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού― προβάλλεται με αφορμή την 90ή επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής,τιμώντας εκ παραλλήλου και τη μνήμη του ευαίσθητου δημιουργού του Πλούταρχου Καϊτατζή (1939-2000).

"Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα" (1992)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Roman Polanski
Ηθοποιοί: Hugh Grant, Kristin Scott Thomas and Emmanuelle Seigner

Πρώτη προβολή: 12 Ιουλίου 1992

Διάρκεια Ταινίας: 139’





Περιγραφή:

Ένα ζευγάρι ζει τον απόλυτο έρωτα. Αγαπιούνται με όλη τη δύναμη του μυαλού και του σώματός τους. Το πάθος τούς ωθεί σε πράξεις και σε λόγια που δεν περίμεναν ποτέ να πουν. Η αφοσίωση που δείχνουν τους κάνει να ανακαλύψουν τα όριά τους. Ο Oscar (Peter Coyote) διηγείται την ανατριχιαστικά θλιβερή και χοντροκομμένη ιστορία του με την Μimi (Emmanuelle Seigner) σε έναν ντροπαλό Άγγλο, τον Nigel (Hugh Grant). Toν σοκάρει και τον αηδιάζει, λέγοντάς του λεπτομέρειες που δεν λες παρά μόνο για να απαλύνεις τον πόνο σ
ου, μεταβιβάζοντάς τον αλλού. Ο Nigel νιώθει τρόμο σε κάθε λεπτό της έντονης αφήγησης. Προσβάλλεται από την επιθετική γλώσσα του Oscar, αλλά μαγνητίζεται. Βλέπει σε τι βάθη μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος όταν είναι αντισυμβατικός, καθώς επίσης τι μαύρα φεγγάρια μπορεί να περάσει ένα ζευγάρι, όταν κάνει την αγάπη μίσος, εκδίκηση.
Η προβολή γίνεται για την πρώτη φετινή αυγουστιάτικη πανσέληνο.

"Μια νύχτα στην όπερα" (1935)

Σκηνοθεσία: Marx Brothers
Ηθοποιοί: Groucho Marx, Chico Marx and Harpo Marx

Πρώτη προβολή: 8 Νοεμβρίου 1935

Διάρκεια Ταινίας: 96’





Περιγραφή:

Επετειακή προβολή για τα δύο χρόνια της Κινηματογραφικής Ομάδας της Φιλοσοφικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
O Γκράουτσο ερμηνεύει τον Ότις Ντρίφτγουντ, ο οποίος προσπαθεί να ξεγελάσει την πλούσια κυρία Κλέιπουλ, την παχουλή Μάργκαρετ Ντιμόντ, που σε όλες τις ταινίες των αδελφών Μαρξ δέχεται απτόητα τις συνεχείς προσβολές του Γκράουτσο, να επενδύσει τα χρήματά της σε εταιρεία όπερας. Ταυτόχρονα, ο Τομάσο (Χάρπο) και ο Φιορέλο (Τσίκο) προσπαθούν να πείσουν τον Ότις να προσλάβει στην
όπερα νεαρό ζευγάρι τραγουδιστών στη θέση του διάσημου τενόρου που αρχικά ήθελε να προσλάβει ο Ότις.
Από τις πρώτες κιόλας σκηνές, ο θεατής μπαίνει κατευθείαν στο κλίμα της κωμωδίας των Μαρξ. Ανάμεσα στις πιο απολαυστικές εκείνη με τον Γκράουτσο, στριμωγμένο με δεκάδες άλλα άτομα σε μικρή καμπίνα του πλοίου, ενώ περιμένει την κυρία Κλέιπουλ για ένα τετ-α-τετ, εκείνη με τους Γκράουτσο και Τσίκο να κάνουν κομματάκια συμβόλαιο, ή την ξεκαρδιστική σκηνή του φινάλε με τους τρεις αδελφούς να κάνουν άνω-κάτω την όπερα για να μπορέσουν να αντικαταστήσουν τον Ιταλό τενόρο με το δικό τους ζευγάρι τραγουδιστών.
Για να τελειοποιήσουν την κωμωδία τους, οι Μαρξ, μαζί με τους δύο σεναριογράφους τους Κάουφμαν και Ράισκιντ, έκαναν για 24 μέρες τουρνέ το έργο στα θέατρα της επαρχίας, για να μπορέσουν να επεξεργαστούν όσο καλύτερα τα διάφορα γκαγκ τους. Αποτέλεσμα, μία από τις πιο τρελές, απολαυστικές κωμωδίες τους. Μπορεί η θεωρία του Μαρξ να βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο περιθώριο, η κωμωδία όμως των Μαρξ παραμένει πάντα ζωντανή και επίκαιρη. Στους ελληνικούς κινηματογράφους είχε βγει παλιότερα με τον τίτλο «Σκάνδαλα στην όπερα».
Στο «Μια νύχτα στην όπερα» - στους ελληνικούς κινηματογράφους, παλιά, είχε βγει με τον τίτλο «Σκάνδαλα στην όπερα» - οι αδελφοί Μαρξ μπαίνουν στην... υψηλή κοινωνία! Δύο εραστές που συμμετέχουν στην όπερα δυσκολεύονται να είναι μαζί, καθώς ο άνδρας δεν έχει καθιερωθεί ως τενόρος... Και οι Μαρξ, χρησιμοποιώντας τα μοναδικά κόλπα τους, κανονίζουν να λείπει ο τενόρος - σταρ της παράστασης, ώστε ο νεαρός τενόρος να έχει την ευκαιρία του... Ο Γκρούτσο κάνει μια ντελιριακή ομιλία απευθυνόμενος στα παιδιά της ορχήστρας και δεν σου μένει άντερο. Και μαζί με τη σκηνή της καταστροφής της παράστασης του Τροβατόρε στο τέλος της ταινίας, έχουν μείνει στην ιστορία του σινεμά με τη μουσική να συνοδεύει τα γκαγκ και τη δράση, χωρίς να υποβαθμίζεται σε υπόκρουση.
Ο σκηνοθέτης Sam Wood (1883-1949) είναι από τους πρώτους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ, με 35 ταινίες βωβές και περισσότερες από 100 ομιλούσες. Για τους αδελφούς Μαρξ σκηνοθέτησε άλλη μία ταινία («Ένα σκάνδαλο στις κούρσες», 1937).

"Καμπαρέ" (1972)

 

 

 

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Bob Fosse

Ηθοποιοί: Liza Minnelli, Michael York and Helmut Griem

Πρώτη προβολή: 13 Φεβρουαρίου 1972

Διάρκεια Ταινίας: 124’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Bερολίνο 1931. Στον ζόφο του Μεσοπολέμου, ενώ στους δρόμους η κρίση μαστίζει και οι ναζί μετατρέπονται σε άγρια ανερχόμενη δύναμη, στο ημίφως ενός καμπαρέ παρελαύνει σειρά από ιδιαίτερους χαρακτήρες που ψάχνουν τη θέση τους στη φρενήρη μεσοπολεμική πραγματικότητα. Η Σάλυ Μπόουλς, ημιαποτυχημένη Αμερικανίδα στάρλετ του καμπαρέ, έχοντας ξεμείνει στη γερμανική πρωτεύουσα, διασκεδάζει τα βράδια το κιτς και ετερόκλιτο ακροατήριο του κλαμπ "Κιτ Κατ". Παράλληλα, αναζητά εκείνον τον πελάτη που θα την αναδείξει σε

σταρ της οθόνης. Στην πανσιόν όπου διαμένει συναντά έναν συνεσταλμένο Βρετανό καθηγητή, τον Μπράιαν Ρόμπερτς, με τον οποίον συνάπτει ένα είδος ιδιότυπης φιλίας. Στο καμπαρέ γνωρίζουν τον Φριτς Βέντελ, ζιγκολό που ψάχνει απεγνωσμένα πλούσια γυναίκα για να βολευτεί. Τελικά, γνωρίζει μια βαθύπλουτη Εβραία μαθήτρια του Μπράιαν, την Νατάλια Λαντάουερ, την οποίαν και ερωτεύεται. Για να την παντρευτεί όμως πρέπει να αποκαλύψει ένα μυστικό του, το οποίο κρατούσε ένεκα των δυσμενών συνθηκών της εποχής. Τέλος, την πινακοθήκη των προσώπων έρχεται να συμπληρώσει ένας σαγηνευτικός κοσμοπολίτης, ο Μαξιμίλιαν φον Χεν, φιλήδονος αριστοκράτης, ο οποίος θα εισβάλει στη ζωή τους, καταλύοντας σχέσεις και ήθη.
O Μπομπ Φόσι, o θρυλικός χορογράφος της χρυσής εποχής του Broadway και εμπνευστής του μιούζικαλ ''Σικάγο'', μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ήδη πολυβραβευμένο θεατρικό ''Καμπαρέ'', προβαίνοντας όμως σε δραστικές σεναριακές αλλαγές. Δεινός γνώστης του κόσμου της νύχτας και του θεάματος, σκιαγραφεί με πιστότητα και ειρωνικό χιούμορ τον κόσμο του καμπαρέ, τα θεατρικά νούμερα του οποίου χρησιμοποιεί για να σχολιάσει τα τεκταινόμενα. Κοινωνία αλλά και σχέσεις τίθενται στο μικροσκόπιο του κομπέρ του "Κιτ Κατ".
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, σε εποχή πολιτικής και σεξουαλικής αναστάτωσης, το "Καμπαρέ" βγαίνει στις αίθουσες προκειμένου να μιλήσει για μιαν άλλην εποχή σύγχυσης και σήψης, για το Βερολίνο του Μεσοπολέμου και για την άνοδο του ναζισμού.
Η ταινία, τελευταία λάμψη της χρυσής εποχής του μιούζικαλ, προτού αναβιώσει με το "Μουλέν Ρουζ" και το "Σικάγο", δεν αποτελεί κοινότοπο μιούζικαλ που το διέπουν η λάμψη και η φαντασμαγορία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στερείται εξαιρετικής έμπνευσης. Το πικρό και δηκτικό ''Καμπαρέ'' σάρωσε τα βραβεία Όσκαρ, κερδίζοντας 8 αγαλματίδια και αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Με μιαν απολαυστική Λάιζα Μινέλι, με πυρετώδη ζωντάνια αλλά και ζεστασιά, στον σημαντικότερο ρόλο της καριέρας της, λίγο προτού αποδείξει ότι, εκτός από το ταλέντο της μητέρας της Τζούντη Γκάρλαντ, κληρονόμησε και τους εθισμούς της. Οι ήρωες του "Καμπαρέ", κωμικοτραγικοί, γοητευτικοί μέσα στην ερεβώδη γκροτέσκα πραγματικότητά τους, περιμένουν να συναντήσουν το όνειρό τους. Σε ένα κλίμα αβεβαιότητας, με μια κάμερα να απαθανατίζει έναν παρηκμασμένο μικρόκοσμο, η ελπίδα μοιάζει να ωχριά μπροστά στην επερχόμενη φρίκη. Το "Καμπαρέ" της παρακμής, της ρευστότητας και της πολιτικοκοινωνικής σύγχυσης... Πιο ανατριχιαστικά επίκαιρο από ποτέ...

"Ο πιανίστας" (2002)

 

 

 

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Roman Polanski

Ηθοποιοί: Adrien Brody, Thomas Kretschmann and Frank Finlay

Πρώτη προβολή: 24 Μαΐου 2002

Διάρκεια Ταινίας: 150’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Η αληθινή ιστορία της επιβίωσης του Πολωνοεβραίου πιανίστα Władysław Szpilman (1911-2000), κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στην Πολωνία, και της απώλειας της οικογένειάς του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Βραβευμένη με Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Α΄ Ανδρικού Ρόλου και Σεναρίου (2003), με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών (2002), καθώς και με πολλά άλλα βραβεία και πολλές διακρίσεις, η ταινία αποκαθιστά τη φήμη του αποκλεισμένου επί δεκαετίες από το Χόλυγουντ σκηνοθέτη.

"Το πορφυρό ρόδο του Καΐρου" (1985)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Woody Allen
Ηθοποιοί: Mia Farrow, Jeff Daniels and Danny Aiello

Πρώτη προβολή: 1 Μαρτίου 1985 

Διάρκεια Ταινίας: 82’
 
 
 
 
 
 
Περιγραφή:
Η Σεσίλια, μοναχική και καταθλιπτική σερβιτόρα, έχει εθιστεί στις χολυγουντιανές ταινίες. Μαγεμένη από την πιο πρόσφατη ("Το πορφυρό ρόδο του Καΐρου'), εκπλήσσεται όταν, κάποια στιγμή, ο πρωταγωνιστής βγαίνει από την οθόνη για να τη συναντήσει. Αρχίζει να τον ερωτεύεται, μέχρι τη τη στιγμή που γνωρίζει τον ηθοποιό που τον υποδύεται. Φλερτάροντας και με τους δύο, προσπαθεί να εντοπίσει τη διαχωριστική γραμμή φαντασίας- πραγματικότητας, κατανοώντας πως κάποτε η απόσταση διαρκεί ελάχιστα, όσο ένα καρδιοχτύπι.
Τιμημένη με 15 βραβεία και 11 διακρίσεις, περιλαμβάνεται στις 100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.

"Ο Λώρενς της Αραβίας" (1962)

 

 

 

Σκηνοθεσία-Σενάριο: David Lean

Ηθοποιοί: Peter O'Toole, Alec Guinness and Anthony Quinn

Πρώτη προβολή: 10 Δεκεμβρίου 1962

Διάρκεια Ταινίας: 216’

 

 

 

   

Περιγραφή:

Ελεύθερη κινηματογραφική απόδοση του βιβλίου του T. E. Lawrence "Seven Pillars of Wisdom: The Triumph" ("Επτά στύλοι της σοφίας: Ένας θρίαμβος", Αθήνα 1991). Ο πραγματικός Λώρενς (1888-1935) υπήρξε μέλος της υψηλής αγγλικής κοινωνίας. Σπούδασε Μεσανατολική Αρχαιολογία και Αραβολογία στην Οξφόρδη. Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, το 1914, στρατολογήθηκε από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες που τον έστειλαν στην αραβική Μέση Ανατολή, στα νώτα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συμμάχου των Κεντρικών Δυνάμεων, για οργανώσει αντάρτικο εναντίον των Οθωμανών από τις αραβικές φυλές (το βιβλιαράκι του Ανταρτοπόλεμος στην έρημο: Η εξέλιξη μιας εξέγερσης θεωρείται ακόμη και σήμερα βασικό εγχειρίδιο ανταρτοπόλεμου).
Βγήκε στους κινηματογράφους το 1962, έξι χρόνια μετά την κρίση του Σουέζ που έβαζε τέλος στη βρετανική αποικιοκρατία στη Μέση Ανατολή και επιβεβαίωνε την αμερικανική ηγεμονία στο δυτικό στρατόπεδο του Ψυχρού Πολέμου. Η περίοδος αυτή ήταν επίσης το απόγειο της δράσης των εθνικοαπελευθερωτικών αντιαποικιακών κινημάτων από την Αλγερία ώς την Ινδοκίνα. Αν και απηχεί το δίκαιο των αντιαποικιακών αιτημάτων, η περιγραφή των χαρακτήρων δεν ξεφεύγει από τον οριενταλισμό της γραφικής απεικόνισης των προνεωτερικών αραβικών φυλών που έχουν ανάγκη την παρέμβαση του “καλού” δυτικού νεωτερικού ήρωα για να οδηγηθούν στον θρίαμβο.
Πήρε δύο χρόνια να γυριστεί στην Ισπανία και την Ιορδανία, στοίχισε 13.000.000 δολάρια και κέρδισε επτά Όσκαρ.

Για την ταινία θα μιλήσει ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Σωτήρης Ρούσσος.
Ο Σωτήρης Ρούσσος είναι πτυχιούχος του Τμήματος μας και σήμερα είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και επιστημονικός υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών (www.cemmis.edu.gr) στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές περιφερειακές σπουδές με ειδίκευση σε θέματα Εγγύς και Μέσης Ανατολής στο School of Oriental and African Studies του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, του οποίου ανακηρύχθηκε διδάκτορας, το 1994. Υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Έχει διατελέσει Εμπειρογνώμονας για τη Μέση Ανατολή στο Υπουργείο Εξωτερικών Διετέλεσε μέλος των Task Force for Water Issues and the Palestinian Refugees του Ειδικού Απεσταλμένου της Ε. Ε. για τη Μέση Ανατολή και της Άτυπης Διεθνούς Ομάδας για την Ιερουσαλήμ και το 2009 ήταν Απεσταλμένος της Προεδρίας του ΟΑΣΕ για τους Μεσογειακούς Εταίρους.

"Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου" (1977)

Σκηνοθεσία: Luis Buñuel
Ηθοποιοί: Fernando Rey, Carole Bouquet and Ángela Molina

Πρώτη προβολή: 17 Αυγούστου 1977

Διάρκεια Ταινίας: 102’
 
 
 

Περιγραφή:

Σε βαγόνι αμαξοστοιχίας με προορισμό τη Μαδρίτη, ένας επιχειρηματίας καταβρέχει τη νεαρή σύντροφό του. Οι συνεπιβάτες του βαγονιού, μια κυρία με τη θυγατέρα της, ένας δικαστής, και ένας νάνος, ψυχολόγος το επάγγελμα, ζητούν να τους εξηγήσει την αιτία αυτής της πράξης του. Ο επιχειρηματίας εξιστορεί την οδύνη του από τον ακόρεστο έρωτα που τρέφει για την νεαρή αλλά ψυχρή Κοντσίτα, η οποία προτιμάει να κυκλοφορεί με τρομοκράτες.
Τελευταία ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Pierre Louÿ
s "Η γυναίκα και το νευρόσπαστο" (1898), φέρνει στην επιφάνεια την εμμονή του Buñuel με την ανεξερεύνητη πλευρά του πόθου. Έτσι, προσπαθεί να εκφράσει τις αντιφάσεις του χαρακτήρα των ανθρώπων και της ίδιας της ζωής, άλλοτε αποτυπώνοντας την πραγματικότητα ρεαλιστικά και άλλοτε υπερβαίνοντάς τη σουρεαλιστικά. Οι επιρροές και οι αισθητικές καταβολές του Buñuel, και κυρίως το χιούμορ του, συνθέτουν έργο πολύπλευρο και ανεξάντλητο σε ερμηνείες.
Η ταινία υπήρξε υποψήφια για Όσκαρ Ξένης Ταινίας και Διασκευασμένου Σεναρίου (1978).

''Θανασάκης ο πολιτευόμενος'' (1954)

Σκηνοθεσία: Αλέκος Σακελλάριος
Ηθοποιοί: Dinos Iliopoulos, Anna Synodinou and Byron Pallis

Πρώτη προβολή: 1954

Διάρκεια Ταινίας: 86’
 
 
   
Περιγραφή:

Η νεαρή κόρη εύπορης οικογένειας μεγαλομπακάληδων επιστρέφει από την Ελβετία, μετά το τέλος των σπουδών της, παντρεμένη με νεαρό επιστήμονα, τον Θανασάκη, ο οποίος επιστρέφει στην Ελλάδα αποφασισμένος να πολιτευτεί. Με την οικονομική ενίσχυση του κουνιάδου του, κατεβαίνει στις εκλογές, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Γρήγορα προκηρύσσονται νέες εκλογές και αποφασίζει να ξαναπολιτευτεί, απαιτώντας πάλι την οικονομική συμπαράσταση του κουνιάδου του, ο οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου πως νέα προεκλογική εκστρατεία θα ήταν οικονομική αυτοκτονία. Αποσπώντας χρήματα με εκβιαστικό τρόπο, ξανακατεβαίνει στις εκλογές, χωρίς επιτυχία.
Διασκευή της ομότιτλης θεατρικής κωμωδίας των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου.
Η ταινία έμεινε στην ιστορία ως η καλύτερη ηθογραφία των προσβεβλημένων από το μικρόβιο του πολιτικού και των κατ' επάγγελμα πολιτευτών.

"Θυσία" (1986)

Σκηνοθεσία: Andrey Tarkovskiy
Ηθοποιοί: Erland Josephson, Susan Fleetwood and Allan Edwall

Πρώτη προβολή: 9 Μαϊου 1986

Διάρκεια Ταινίας: 142’




Περιγραφή:
Σε απομονωμένο νησί της Βαλτικής, ο Αλεξάντερ, δημοσιογράφος και πρώην ηθοποιός, ετοιμάζεται να γιορτάσει τα γενέθλιά του. Γύρω του έχουν συγκεντρωθεί φίλοι και τα μέλη της οικογένειάς του, όταν μαθαίνουν ότι έχει ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος και το τέλος της ανθρωπότητας είναι αναπόφευκτο. Ο καθένας αντιδρά διαφορετικά απέναντι σ' αυτό το ενδεχόμενο. Και ο Αλεξάντερ, παρακινημένος από έναν παράξενο ταχυδρόμο-φιλόσοφο, προσφέρεται να στερηθεί όλα όσα του ανήκουν, πιστεύοντας ότι έτσι θα σώσει τον κόσμο...
«Κύκνειο» άσμα του Αντρέι Ταρκόφσκι, διαπνέεται από το βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα που χαρακτηρίζει όλο το έργο του μεγάλου Ρώσου σκηνοθέτη και αποτελεί κυριολεκτικά την πνευματική διαθήκη του, δεδομένου ότι ο Ταρκόφσκι ήξερε, όταν γύριζε την ταινία, ότι ο χρόνος που του έμενε να ζήσει ήταν περιορισμένος.
Ταινία βραβευμένη με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών (1996), με οκτώ ακόμη βραβεία και με μία τιμητική διάκριση.

"Caravaggio" (1986)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Derek Jarman

Ηθοποιοί: Noam Almaz, Dexter Fletcher and Dawn Archibald

Πρώτη προβολή: Φεβρουάριος 1986

Διάρκεια Ταινίας: 93’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ελεύθερη κινηματογραφική μεταφορά της περιπετειώδους ζωής, σε συνδυασμό με αναφορά στην πρωτοποριακή καλλιτεχνική δημιουργία, του θρυλικού ζωγράφου του Μπαρόκ Michelangelo Merisi da Caravaggio (1571-1610). Οι αντιπαραθέσεις και οι συγκρούσεις του, που φτάνουν μέχρι και το έγκλημα, συνιστούν παραμέτρους της φυσιογνωμίας του και αποδίδονται ανάγλυφα μέσω του σεναρίου, της σκηνοθεσίας, των ερμηνειών.
Ταινία βραβευμένη με τα βραβεία CIDALC και Αργυρής Άρκτου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου (1986) και με Ειδική Διάκριση της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κωνσταντινούπολης (1987).
Η προβολή, με σύντομη εισαγωγή του επίκουρου καθηγητή Δημήτρη Παυλόπουλου, γίνεται στο πλαίσιο του μαθήματος ΙΑ 16 (Ιστορία της Τέχνης Β΄: Η Τέχνη του Μπαρόκ και του Ροκοκό στην Ευρώπη. Διαφοροποιήσεις, Τοπικές Σχολές, Δημιουργοί).

"Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι" (2003)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Peter Webber

Ηθοποιοί: Scarlett Johansson, Colin Firth and Tom Wilkinson

Πρώτη προβολή: 31 Αυγούστου 2003

Διάρκεια Ταινίας: 100’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Στο Ντελφτ του 17ου αιώνα, πόλη της Ολλανδίας, πλούσιοι και φτωχοί, καθολικοί και προτεστάντες, κύριοι και υπηρέτες, όλοι ξέρουν τη θέση τους. Έτσι, όταν η Χριτ μπαίνει υπηρέτρια στο σπίτι του μυστηριώδους ζωγράφου του Μπαρόκ Jan Vermeer (1632-1675), νομίζει πως ξέρει τον ρόλο της: νοικοκυριό, πλυσίματα και φροντίδα των έξι παιδιών του ζωγράφου. Επίσης νιώθει ικανή να τα βγάλει πέρα με την τρομερή πεθερά του, τη νευρική κι αισθησιακή γυναίκα του και τη ζηλόφθονη υπηρέτριά τους. Εκείνο που κανείς δεν περιμένει είναι πως η διακριτικότητα και η εξυπνάδα της, όπως και η γοητεία που ασκούν πάνω της οι πίνακες του ζωγράφου, θα την οδηγήσουν μοιραία στον κόσμο του. Καθώς γίνεται σιγά σιγά μέρος του έργου του, η οικειότητα μεταξύ τους μεγαλώνει, δημιουργώντας εντάσεις κι εσφαλμένες εντυπώσεις μέσα στο σπίτι, κι ακόμη, καθώς το σκάνδαλο διαρρέει, αναταραχή και ψιθύρους στην πόλη.
Ταινία βασισμένη σε ομότιτλο βιβλίο. Η συγγραφέας Tracy Chevalier εμπνεύστηκε από τον ομότιτλο πίνακα του αινιγματικού Ολλανδού ζωγράφου κι έγραψε ένα μυθιστόρημα με λεπτότατο ερωτισμό για το τέλος της αθωότητας και το τίμημα της μεγαλοφυΐας (Νέα Υόρκη 1999, ελληνική μετάφραση Θεανώς Καλογιάννη, Αθήνα 2000).
Φέτος συμπληρώνονται 380 χρόνια από τη γέννηση του Βερμέερ. Με αφορμή την επέτειο αυτή, θα μιλήσει για τον ζωγράφο, τον πίνακα και την ταινία ο επίκουρος καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Παυλόπουλος.

"Blade Runner" (1982)

Σκηνοθεσία: Ridley Scott

Σενάριο: Hampton Fancher, David Webb Peoples

Εμπνευσμένο από το βιβλίο του Philip K Dick “Do Androids Dream of Electric Sheep?”

Παίζουν Harrison Ford, Rutger Hauer, Sean Young, Edward James Olmos

Διάρκεια 112'



Σε μια cyberpunk δυστοπία του μέλοντος ο Ρικ Ντέκαρντ αναλαμβάνει αποστολή να σκοτώσει κάποια ανδροειδή που επέστρεψαν στην Γη από το διάστημα. Το έγκλημά τους είναι ότι θέλουν να γίνουν άνθρωποι.

Ένα φιλμ νουάρ επιστημονικής φαντασίας βασισμένο σε βιβλίο ενός πολυβραβεβμένου συγραφέα με δεκάδες ταινίες να έχουν βασιστεί στα βιβλία του. Μια κλασική ταινία που αξίζει κάποιος να δει.



Περισσότερα για την ταινία μπορείτε να βρείτε στη σελίδα http://www.imdb.com/title/tt0083658/
Μετά την ταινία θα ακολουθήσει συζήτηση για τα βιβλία του Philip Dick.



Που και πότε;
Την Παρασκευή 30 Μαρτίου, στο Αμφιθέατρο 437, στις 18:00.

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

''The Hours'' (2002)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Stephen Daldry

Ηθοποιοί: Meryl Streep, Nicole Kidman and Julianne Moore

Πρώτη προβολή: 18 Δεκεμβρίου 2002

Διάρκεια Ταινίας: 114’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Aποτίοντας φόρο τιμής στο έργο και τη ζωή της γυναίκας που άλλαξε τον ρου της αγγλικής πεζογραφίας, της Βιρτζίνιας Γουλφ, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ μυθιστοριογράφος Μάικλ Κάνινγχαμ περνά στη ζωή δύο Αμερικανίδων, οι οποίες επιδιώκουν απεγνωσμένα τη νοηματοδότηση της ζωής τους, αλλά και παράλληλα την ικανοποίηση των προσφιλών τους προσώπων. Το 1923 στη βρετανική επαρχία η Βιρτζίνια Γουλφ (Nicole Kidman) αρχίζει τη συγγραφή του μυθιστορήματός της ''Η κα Ντάλογουεη'', καταφεύγοντας στον κόσμο που περιγράφει στο χαρτί, προσπαθώντας όμως παράλληλα να παλέψει με την κατάθλιψη και τις αυτοκτονικές της τάσεις, καθώς και με τα κενά αδράνειας σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον όπου ασφυκτιά, λαχταρώντας την πολύβουη πρωτεύουσα.
Στη μεταπολεμική Καλιφόρνια της δεκαετίας του 1950, η κατ' επίφαση ήσυχη και ευτυχισμένη Λόρα Μπράουν (Julianne Moore), έγκυος στο δεύτερο παιδί της, ζει το ''αμερικανικό όνειρο''. Έχει ξεκινήσει την ανάγνωση του βιβλίου ''Η Κα Ντάλογουεη'', ενώ παράλληλα ετοιμάζει με το μικρό της να γιορτάσει τα γενέθλια του άντρα της. Μια σειρά γεγονότων και σκέψεων που χρωματίζονται από την ανάγνωση του βιβλίου θα πυροδοτήσουν αλλαγές στη φαινομενικά αρμονική ζωή της.
Τέλος, στη Νέα Υόρκη των αρχών της νέας χιλιετίας, μια εκδότρια, η Κλαρίσσα Βον (Meryl Streep), συζώντας με τη σύντροφό της Σάλι και την κόρη της και κρυφά ερωτευμένη με τον παλιό της συμφοιτητή Ρίτσαρντ, ενσαρκώνει τη σύγχρονη εκδοχή της ηρωίδας του βιβλίου της Γουλφ. Ανατρέχοντας σε μνήμες, πρόσωπα και εντυπώσεις, ετοιμάζει γιορτή για την απονομή ποιητικού βραβείου στον φίλο της, ο οποίος, βυθισμένος μέσα στις νευρώσεις και την παραφροσύνη του, αποτελέσματα ενός συσσωρευτικά πνιγηρού άχθους αδιεξόδων και ερωτηματικών, χάνει τη μάχη με το AIDS.

Εκδήλωση για το φως στον ελληνικό κινηματογράφο

 

 

 

Προσεγγίζονται η ιστορία και η τεχνολογική εξέλιξη του ελληνικού κινηματογράφου μέσα από τη διεύθυνση φωτογραφίας, προβάλλοντας ταυτόχρονα σε οικουμενικότερο επίπεδο τις σύγχρονες προσεγγίσεις από διάφορες σχολές εθνικών κινηματογραφιών. Εκφράζεται προβληματισμός για μια καθυστερημένη έλευση της νεωτερικότητας στον χώρο της ελληνικής παραγωγής, καθώς και για την έλλειψη εικαστικότητας σε μεγάλο ποσοστό ταινιών από διάφορες ιστορικές περιόδους. Τέλος, προσδιορίζονται οι ταινίες και οι δημιουργοί με στοιχεία ελληνικότητας, καθώς και οι δημιουργικές απόπειρες για προσωπικό-ποιητικό κινηματογράφο, που τοποθετείται στο ευρύτερο πλαίσιο της οικουμενικότητας της γλώσσας του κινηματογράφου.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα παρουσιαστεί το βιβλίο του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου «Το φως στον ελληνικό κινηματογράφο» (Εκδόσεις Αιγόκερως, Αθήνα 2009) από τον ίδιον. Θα προβληθούν οι μικρού μήκους ταινίες «Το πατάρι» και «Κινητά στοιχεία» (μοιράστηκαν το βραβείο φωτογραφίας στο τελευταίο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας), καθώς και μικρό απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους "Aphrodite's Child", σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου.

Ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος είναι διευθυντής φωτογραφίας, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κινηματογράφο (με υποτροφία Fulbright) στο Center for Advanced Film & TV Studies του American Film Institute (MFA-Cinematography).

"Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" (1988)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Philip Kaufman

Ηθοποιοί: Daniel Day-Lewis, Juliette Binoche and Lena Olin

Πρώτη προβολή: 5 Φεβρουαρίου 1988

Διάρκεια Ταινίας: 171’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Στην Πράγα του 1968, λίγο πριν από την εισβολή των Ρώσων στην Τσεχοσλοβακία, ο Τόμας, χειρουργός, λάτρης του γυναικείου φύλου και αμετανόητος εργένης, γεύεται τη γλυκιά ελαφρότητα του είναι, αδιαφορώντας για καταστάσεις όπως η δέσμευση και ο κομουνισμός. Συνοδοιπόρος στη ζωή και στα πιστεύω του είναι η φίλη και ερωμένη του Σαμπίνα, ζωγράφος στο επάγγελμα, η οποία αρνείται να δεθεί με ανθρώπους, πράγματα και καταστάσεις, ενώ απεχθάνεται το κιτς. Η ζωή του θα πάρει άλλην τροπή μετά από τη γνωριμία του με την Τερέζα, σερβιτόρα αρχικά και φωτογράφο στη συνέχεια σε επαρχιακή πόλη της Τσεχοσλοβακίας, η οποία φθάνει στην Πράγα για να εγκατασταθεί εκεί, αλλά και να μπει επίσης στη ζωή του Τόμας.
Η ταινία, σε σκηνοθεσία του Philip Kaufman, βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα (1984) του Τσέχου μυθιστοριογράφου, ποιητή και δραματουργού Milan Kundera (γ. 1929), το οποίο έχει μεταφραστεί το 2007 από την Κατερίνα Δασκαλάκη και στην ελληνική γλώσσα (Εκδόσεις Βιβλιοπωλείου της Εστίας).

"Έγκλημα και Τιμωρία'' (2002)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Menahem Golan

Ηθοποιοί: Crispin Glover, Vanessa Redgrave and John Hurt

Πρώτη προβολή: Φεβρουάριο 2002

Διάρκεια Ταινίας: 126’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ένας εξαθλιωμένος πρώην φοιτητής, ο Ρασκόλνικοφ, καταστρώνει κι εκτελεί σχέδιο δολοφονίας μιας μισητής τοκογλύφου, με σκοπό να καρπωθεί τα χρήματά της και ταυτόχρονα να απαλλάξει τον κόσμο από την παρασιτική ύπαρξή της. Ο Ρασκόλνικoφ, που έγινε δολοφόνος διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία και καταγγέλλοντάς την, προβληματίζεται αν είναι ο ίδιος εγκληματίας, τη στιγμή που όσοι κάνουν πολέμους ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους σε όλον τον κόσμο...
Οι ήρωες του έργου (ο δαιμονικός Ρασκόλνικοφ, ο τραγικός Μαρμελάντοφ, η μαρτυρική Σόνια, η βασανισμένη Πουλχερία Αλεξάντροφνα, ο σατανικός Πορφύρης Πετρόβιτς, η υπέροχη Ντούνια Ρομάνοφνα, ο λάγνος Σβιντριγκάιλοφ), αιώνιοι ανθρώπινοι τύποι, στέκονται είτε έξαλλοι είτε θλιμμένοι είτε σαρκαστικοί, χωρίς να μας εγκαταλείπει ποτέ η παρουσία τους. Ξεκινώντας από ένα έγκλημα για το οποίο υπεύθυνη είναι η ίδια η κοινωνία, ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι (1821-1881), στο πρόσωπο του θύτη, που είναι και θύμα, προβάλλει την υπαρξιακή του αγωνία σε έναν κόσμο ζοφερό. Η ψυχολογική ανάλυση του ήρωα δίνει στο έργο βάθος, ενώ ο προβληματισμός του το καθιστά διαχρονικό. Θεωρείται από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και διδάσκεται σε πολλές πανεπιστημιακές σχολές ψυχολογίας.
Η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί σύγχρονη κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος, το οποίο δημοσιευόταν σε συνέχειες στην εφημερίδα "Ρωσικός Αγγελιαφόρος" το 1866. Στην ελληνική γλώσσα το μυθιστόρημα αυτό το μετέφρασε από το πρωτότυπο (υπάρχουν και μεταφράσεις από την... ελληνική γλώσσα!), όπως και κάποια άλλα ακόμα έργα του Ντοστογιέφσκι, ο λογοτέχνης Άρης Αλεξάνδρου (φιλολογικό ψευδώνυμο του γεννημένου στην Αγία Πετρούπολη Αριστοτέλη Βασιλειάδη, 1922-1978) για τις Εκδόσεις Γκοβόστη το 1951.

''Χιροσίμα, αγάπη μου'' (1959).

 

 

 

Σκηνοθεσία: Alain Resnais

Ηθοποιοί: Emmanuelle Riva, Eiji Okada and Stella Dassas

Πρώτη προβολή: 8 Νοεμβρίου 1935

Διάρκεια Ταινίας: 96’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Στα πρώτα χρόνια της μεταπολεμικής περιόδου ένας Ιάπωνας και μια Γαλλίδα γνωρίζονται στη διάρκεια ταξιδιού της τελευταίας στην Ιαπωνία και ερωτεύονται. Ξεκινά έτσι οδοιπορικό μνήμης μεταξύ των εραστών, με αποτέλεσμα η φιλμική γλώσσα να χαρακτηρίζεται από έντονα ελλειπτικό λόγο, ενώ συνήθη είναι τα αφηγηματικά χάσματα που προκαλεί η διαδικασία ανάκλησης του παρελθόντος. Η ιστορική και πολιτισμική μνήμη, λοιπόν, βρίσκεται στο επίκεντρο της ταινίας του Ρενέ, με φορείς τους δύο πρωταγωνιστές που, μέσα από τις βιωμένες προσωπικές τους εμπειρίες -διαμεσολαβημένες φυσικά στο περιβάλλον του Β' Παγκοσμίου Πολέμου-, ανάγουν το μερικό των ομάδων εθνικής τους μνήμης σε παγκόσμια κληρονομιά. Οχήματα που οδηγούν την πλοκή στην εξέλιξη είναι ο έρωτας και η ανάγκη επικοινωνίας του τραύματος, σκηνοθετημένα με έντομα ντοκιμαντερίστικο ύφος.
Για την ταινία και τον σκηνοθέτη θα μιλήσει ο Ανδρέας Ταρνανάς, συγγραφέας βιβλίου για τον Alain Resnais.
Η μονογραφία του Ανδρέα Ταρνανά για τον Αλέν Ρενέ εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1986 από τις εκδόσεις Αιγόκερως στα πλαίσια της σειράς "Κινηματογραφικό Αρχείο". Ακολούθησε το 2006 δεύτερη, αναθεωρημένη έκδοση για τη σειρά "Κινηματογράφος - Σκηνοθέτες". Η δεύτερη έκδοση περιλαμβάνει και τη μονογραφία του Ταρνανά για τον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Ουσιαστικά αφορά τη ζωή και το έργο -με ανάλυση όλων των ταινιών- των δύο σκηνοθετών.

"Trainspotting" (1996)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Danny Boyle

Ηθοποιοί: Ewan McGregor, Ewen Bremner and Jonny Lee Miller

Πρώτη προβολή: 23 Φεβρουαρίου 1996

Διάρκεια Ταινίας: 94’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ο Mark Renton, νεαρός ηρωινομανής, προσπαθεί να κατανικήσει τον εθισμό του. Όμως το μίζερο σκωτσέζικο περιβάλλον και ο ακατάλληλος κοινωνικός περίγυρος του υπενθυμίζουν την επαναληπτικότητα της ζωής που έχει επιλέξει.
Ταινία που ανέδειξε τον Ewan MacGregor, περιγράφει με ξεχωριστό τρόπο τις περιπέτειες των νεαρών πρωταγωνιστών της με τα ναρκωτικά, δίνοντας το έντονο στίγμα της για μια αποπροσανατολισμένη κοινωνία. Βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Irvine Welsh, γραμμένο με την αδυσώπητη ακριβολογία του Junkie (του William Burroughs), με την αγωνιώδη διερευνητικότητα του Cains Book (του Alexander Trocchi), με το απεγνωσμένο χιούμορ ενός κλασικού νουάρ, με τον εκφραστικό δυναμισμό του Lowry και του Nabokov. Οι ψηφίδες και τα θραύσματα της καθημερινής ζωής μιας παρέας νεαρών, στην αδιάκοπη μετακίνησή τους από το παγωμένο περιθώριο στο εύφλεκτο κέντρο των σύγχρονων πόλεων, η σκληρότητα, η καταβύθιση στα ναρκωτικά, η ανεργία, η παράνοια, η αίσθηση της ματαίωσης, τα πτώματα όλων των ευοίωνων προοπτικών, τα ξεσπάσματα της απρόβλεπτης βίας αλλά και ενός λαβωμένου λυρισμού, συνθέτουν τη σκοτεινή μουσική αυτού του βιβλίου, μουσική επιθετική όσο το Punk, περίπλοκη και αυτοσχεδιαστική όσο η Jazz, δυναμικά μελαγχολική όσο τα Blues. Ο Welsh εξερευνά την κόλαση ενός κόσμου που έχασε το κέντρο, τον ρυθμό και τη συνοχή του, ιχνηλατεί τη ζούγκλα του μπετόν, του ατσαλιού και του κουρελιασμένου κοινωνικού ιστού, και μας συντρίβει με το υλικό της εξερεύνησής του.
Όλη η δεκαετία του 1990, συμπυκνωμένη, όλος ο εξτρεμιστικός ρομαντισμός της μέσα από ταινίες, μουσικές και βιβλία...
http://www.imdb.com/title/tt0117951/awards
Η Ταινία έχει προταθεί για Όσκαρ σεναρίου ενώ το βιβλίο ήταν στην προεπιλογή για το Book Prize του 1993 αλλα απορρίφτηκε επειδή ''προσέβαλλε τις ευαισθησίες 2 εκ των κριτών''

"Η σκόνη του χρόνου" (2008) του Θόδωρου Αγγελόπουλου

Σκηνοθεσία: Theodoros Angelopoulos
Ηθοποιοί: Willem Dafoe, Bruno Ganz and Michel Piccoli

Πρώτη προβολή: 22 Νοεμβρίου 2008

Διάρκεια Ταινίας: 125’





Περιγραφή:
Ο Α., Αμερικανός σκηνοθέτης ελληνικής καταγωγής, γυρίζει ταινία για την ιστορία της μητέρας του Ελένης. Από την Ιταλία και το Βερολίνο έως το Καζακστάν, η ιστορία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα μπλέκεται με προσωπικές αναμνήσεις και μια παθιασμένη ερωτική ιστορία. Η τελευταία ολοκληρωμένη ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, η οποία αμφισβητήθηκε από ορισμένους κριτικούς και μέρος του κοινού...

"Μια αιωνιότητα και μια μέρα" (1998)

Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος
Ηθοποιοί: Bruno Ganz, Isabelle Renauld and Fabrizio Bentivoglio

Πρώτη προβολή: 23 Μαϊου 1998

Διάρκεια Ταινίας: 137’





Περιγραφή:

Ο Αλέξανδρος, σοβαρά άρρωστος συγγραφέας που ασχολείται με το ημιτελές ποιητικό έργο του Διον. Σολωμού "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι", αναζητάει γλωσσική και ταυτοχρόνως υπαρξιακή ταυτότητα. Αποπειράται να συγκεντρώσει λέξεις για να συμπληρώσει το έργο του ποιητή. Αποχαιρετά τους κοντινούς του ανθρώπους, λίγο πριν από την εισαγωγή του στο νοσοκομείο. Θα πάρει στο αυτοκίνητό του ένα αγοράκι από την Αλβανία, που το καταδιώκει η αστυνομία, θα γίνει ο προστάτης του και θα το σώσει από κυκλώματα εμπόρων λευκής σαρκός. Μαζί θα περιπλανηθούν στους δρόμους της πόλης. Ο συγγραφέας θυμάται τις ιδιαίτερες στιγμές που έζησε με τη μητέρα, τη γυναίκα και τους οικείους του. Προσκολλάται στον νεαρό του φίλο, αναβάλλει τον θάνατό του, παρατείνει έτσι την αιωνιότητα μια μέρα, και μεταφέρει στο παιδί την αγάπη αλλά και κάτι από τη γνώση του.
Ταινία βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών (1998).

"Τοπίο στην ομίχλη" (1988)

Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος
Ηθοποιοί: Michalis Zeke, Tania Palaiologou and Stratos Tzortzoglou

Πρώτη προβολή: Σεπτέμβριος 1988

Διάρκεια Ταινίας: 127’





Περιγραφή:
Η Βούλα και ο Αλέξανδρος είναι αδέλφια, ο πατέρας των οποίων δουλεύει ως μετανάστης στη Γερμανία -αυτήν την απάντηση τους δίνει η μητέρα τους όταν τον αναζητούν. Μια μέρα, επιβιβάζονται σε τρένο, νομίζοντας ότι θα τα μεταφέρει στη Γερμανία. Το ταξίδι τους δεν φαίνεται να πραγματοποιείται. Ο προορισμός απομακρύνεται όσο τα παιδιά εμπλέκονται σε συνεχή αντιπαράθεση προς την πραγματικότητα. Μετά από σκληρή περιπλάνηση στη ζωή και στην ενηλικίωση, θα φτάσουν στο σύνορο πέρα από το οποίο πιστεύουν ότι θα βρουν τελικά έναν πατέρα, ο οποίος αντιπροσωπεύει γι' αυτά μιαν ελπίδα. Αν, μετά την έρημη, παρηκμασμένη χώρα που διέτρεξαν, υπάρχει Γερμανία/Ιθάκη, τότε δεν έχει χαθεί η ελπίδα να ανακαλύψουν τον δρόμο που θα τα βγάλει από τον χαοτικό κόσμο μας...
Ταινία βραβευμένη με το Αργυρό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας (1988), με το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Φωτογραφίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σικάγου (1988) και με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Κινηματογράφου Félix (1989). Εμφανίζονται αρκετά πρόσωπα που έχουν παίξει σε προηγούμενες ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

"Αναπαράσταση" (1970)

Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος
Ηθοποιοί: Toula Stathopoulou, Yannis Totsikas and Thanos Grammenos

Πρώτη προβολή: Σεπτέμβριος 1970

Διάρκεια Ταινίας: 100’













Περιγραφή:
Έπειτα από χρόνια στη Γερμανία, ένας άντρας επιστρέφει στη γενέτειρά του, χωριό της Ηπείρου. Λίγες μέρες αργότερα, η γυναίκα του και ο εραστής της τον δολοφονούν, θάβοντάς τον σε κήπο. Οι συγχωριανοί τους όμως τους υποπτεύονται και καλούν τη χωροφυλακή.
Ταινία-ληξιαρχική πράξη γεννήσεως του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, βραβευμένη στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1970) και θεωρούμενη από τον ίδιον τον δημιουργό της ως η μήτρα όλων των επόμενων ταινιών του, προβάλλεται από την Κινηματογραφική Ομάδα της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σαν ελάχιστη προσφορά μνήμης στη χαρισματική προσωπικότητα του Θ. Αγγελόπουλου.
Έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις δέκα καλύτερες ελληνικές ταινίες (3η θέση, 22 ψήφοι), σύμφωνα με ψηφοφορία 28 μελών της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (1985), έχει επιλεγεί και προβληθεί ως μία από τις αντιπροσωπευτικότερες ελληνικές ταινίες της αναδρομής "Σινεμυθολογία" του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (1993), καθώς και ως μία από τις 100 αντιπροσωπευτικότερες ελληνικές ταινίες από το Centre Georges Pompidou (1995). Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Φωτογραφίας, Γυναικείας Ερμηνείας Β΄ Ρόλου, Καλύτερης Ταινίας Ελλήνων Κριτικών (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, 1970), Καλύτερης Ξένης Ταινίας (Φεστιβάλ Ιέρ, 1971), Georges Sadoul (1971), Ειδική Μνεία Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (Φεστιβάλ Βερολίνου, 1971). Mετά την ταινία, θα ακολουθήσει προβολή ντοκιμαντέρ ("Θόδωρος Αγγελόπουλος - Ταξίδι στην 'Αναπαράσταση'", 2009), στο οποίο ο σκηνοθέτης εμφανίζεται να επιστρέφει κυριολεκτικά εκεί όπου γυρίστηκε η ταινία του.

"Το κάστρο της αγνότητας" (1973).

 

 

 

 

Σκηνοθεσία: Αρτούρο Ριπστάιν

Ηθοποιοί: Κλαούντιο Μπρουκ, Ρίτα Μασέδο

Πρώτη προβολή: 1973

Διάρκεια Ταινίας: 110’

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ένας πατέρας, θέλοντας να προφυλάξει τα τρία του παιδιά από την κακία του κόσμου, τα κρατάει κλεισμένα, μαζί με τη γυναίκα του, επί δεκαοκτώ χρόνια! Ασχολούνται με την παραγωγή ποντικοφάρμακου, από την οποία εξασφαλίζεται το οικογενειακό εισόδημα. Ο πατέρας έχει επιβάλει αυστηρή πειθαρχία και τιμωρεί σκληρά τα παιδιά, ακόμη και για τα πιο ασήμαντα παραπτώματά τους. Ο ίδιος όμως όταν βγαίνει στην πόλη, απολαμβάνει όλα όσα απαγορεύει στην οικογένειά του. Μεξικανική ταινία, με την υπογραφή ενός επιγόνου του μεγάλου Luis Buñuel. Από την ταινία αυτή φαίνεται πως επηρεάστηκε ο Γιώργος Λάνθιμος στη δική του πολυβραβευμένη ταινία "Κυνόδοντας" (2009) -υπάρχουν πανομοιότυπες σκηνές στις δύο ταινίες. Ο Λάνθιμος όμως δεν παραδέχτηκε τις επιρροές του…

"Charlie Wilson's War" (2007).

 

 

 

Σκηνοθεσία: Mike Nichols

Ηθοποιοί: Tom Hanks, Julia Roberts and Philip Seymour Hoffman

Πρώτη προβολή: 10 Δεκεμβρίου 2007

Διάρκεια Ταινίας: 102’

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Δράμα βασισμένο σε συγκαλυμμένη ανάμειξη του Charlie Wilson, γερουσιαστή του Τέξας, στην υπόθεση του πολέμου στο Αφγανιστάν.Οι προσπάθειές του να συμπαρασταθεί σε αντάρτες στην εξέγερσή τους εναντίον των Σοβιετικών θα έχουν απρόβλεπτες, σοβαρότατες συνέπειες.
Ο Τομ Χανκς στο ρόλο ενός γυναικά γερουσιαστή μέτριας βαρύτητας ο οποίος αναλαμβάνει να ενορχηστρώσει την αντισοβιετική σταυροφορία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν.
Η Τζούλια Ρόμπερτς στο ρόλο μιας πλούσιας κυρίας του Αμερικανικού Νότου η οποία πρωταγωνιστεί στους εράνους για την ενίσχυση του "ένθεου" αγώνα των Μουτζαχεντίν κατά των κομμουνιστών.
Και ο Φίλιπ Σέυμουρ Χόφμαν στο ρόλο ενός Έλληνα, του οποίου το δαιμόνιο είναι ο καταλύτης σ΄ένα γεωπολιτικό κυκεώνα που στιγμάτισε την αρχή της ταραγμένης δεκαετίας του 1980.
Μια εναλλακτική ματιά στο πώς και γιατί το τέλος του Ψυχρού πολέμου είδε την πάνοπλη Σοβιετική Ένωση ηττημένη και τις ΗΠΑ στη θέση του νικητή.

Marc Forster ''Finding Neverland'' (2004)

 

 

 

 

 

Σκηνοθεσία: Marc Forster

Ηθοποιοί: Johnny Depp, Kate Winslet & Julie Christie

Πρώτη προβολή:
4 Σεπτεμβρίου 2004

Διάρκεια Ταινίας: 106’

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ο αποτυχημένος θεατρικός συγγραφέας Τζ. Μ. Μπάρι ταράζει τα νερά του συμβατικού Εδουαρδιανού Λονδίνου, όταν συνάπτει σχέση με μια μοναχική χήρα και γίνεται πατριός των τεσσάρων γιών της. Η σκανδαλώδης σχέση του με αυτή τη γυναίκα και τους γιούς της, θα τον εμπνεύσει να δημιουργήσει έναν φανταστικό ήρωα, αγαπημένο των παιδιών, τον Πήτερ Παν. Παρά τις αντιρρήσεις της αυταρχικής γιαγιάς των αγοριών Έμμα ντε Μοριέ και τη δυσφορία της συζύγου του, ο Μπάρι γίνεται φίλος με την οικογένεια, και επιδίδεται με τα αγόρια σε τεχνάσματα, μεταμφιέσεις, παιχνίδια και γνήσιες σκανταλιές, δημιουργώντας φανταστικούς κόσμους με κάστρα και βασιλιάδες, καουμπόηδες και Ινδιάνους, πειρατές και ναυαγούς. Μετατρέπει λοφοπλαγιές σε ιστιοφόρα πλοία, ραβδιά σε επιβλητικά ξίφη, χαρταετούς σε μαγικές νεράιδες και τα αγόρια Λιούελιν Ντέιβις στα Χαμένα Αγόρια της Χώρας του Ποτέ. Από τις συγκινήσεις και το περιπετειώδες πνεύμα της παιδικής ηλικίας θα γεννηθεί το πιο τολμηρό και φημισμένο αριστούργημα του Μπάρι, ο Πήτερ Παν. Στην αρχή, η θεατρική του ομάδα είναι επιφυλακτική. Ενώ ο πιστός του παραγωγός Τσαρλς Φρόμαν ανησυχεί ότι θα χάσει πολλά λεφτά με αυτή τη φανταστική ιστορία για παιδιά, ο Μπάρι ξεκινάει πρόβες και σοκάρει τους ηθοποιούς του ζητώντας τους να κάνουν πρωτοφανή πράγματα όπως να πετάξουν πάνω από τη σκηνή, να μιλήσουν σε εικονικές νεράιδες και να φορέσουν κοστούμια σκύλων και κροκοδείλων.
Neverland, Peter Pan...Tinkerbell..Wendy...Captain Hook! Finding Neverland: Με 7 oscarικές υποψηφιότητες στο σύνολο στις μεγάλες κατηγορίες: καλύτερης ταινίας, πρώτου ανδρικού, διασκευασμένου σεναρίου, καλλιτεχνικής διεύθυνσης κ.α. και με κερδισμένο εν τέλει: όσκαρ μουσικής, η ιστορία του συγγραφέα της περίφημης ιστορίας με τους πειρατές, τα πετούμενα πιτσιρίκια και την στριμμένη νεράϊδα, σου τραβάει την προσοχή.

 

Που και πότε;

Την Παρασκευή 13 Ιανουαρίου, στο Αμφιθέατρο 437, στις 18:00.

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ