Σκηνοθεσία: Vittorio De Sica
Ηθοποιοί: Carlo Battisti, Maria Pia Casilio and Lina Gennari
Πρώτη προβολή: 20 Ιανουαρίου 1952
Διάρκεια Ταινίας: 89’
Περιγραφή:
Ο Umberto Ferrari είναι γέρος συνταξιούχος που ζει με τον σκύλο του. Η πενιχρή του σύνταξη φτάνει μετά βίας για να πληρώσει το ενοίκιό του. Όταν η άπληστη σπιτονοικοκυρά του ζητά το ενοίκιο και τον απειλεί με έξωση, ο Umberto προσπαθεί απελπισμένα να μαζέψει χρήματα. Η προσπάθειά του αποτυγχάνει και, άστεγος πλέον, αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Όμως πρώτα πρέπει να βρει ένα σπίτι στον σκύλο του.
Το έργο πραγματεύεται το πρόβλημα των γηρατειών και της φτώχιας και καταδεικνύει την κρίση που έχει επέλθει στις ανθρώπινες σχέσεις, λόγω του διαρκώς ογκούμενου ατομικισμού της μεταπολεμικής κοινωνίας. Στο πρόσωπο του Umberto διαγράφεται ο αγώνας του ανθρώπου να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του μέσα στις συνθήκες της καθημερινής πάλης για επιβίωση. Θεωρείται η καλύτερη ταινία του de Sica και o ωριμότερος καρπός της συνεργασίας του με τον σεναριογράφο Cesare Zavattini. Ο σκηνοθέτης αναπαριστά την καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων της μεταπολεμικής Ιταλίας και, απορρίπτοντας κάθε δραματική και αφηγηματική σύμβαση, καταφέρνει αριστοτεχνικά να προσδώσει εξαιρετικό βάθος στις σκηνές της πεζής καθημερινής δράσης. Ακολουθώντας τις αρχές του Νεορεαλισμού, ο De Sica χρησιμοποιεί ερασιτέχνες ηθοποιούς και φυσικούς χώρους.
Η ταινία ήταν υποψήφια για Oscar Καλύτερου Σεναρίου (1957).
Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο ''Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου