Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

"Static" (1985)

 

 

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Mark Romanek


Ηθοποιοί: Keith Gordon, Amanda Plummer and Bob Gunton

Πρώτη προβολή: Οκτώβριος 1985 

Διάρκεια Ταινίας: 93’

 

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Η σπάνια, σχεδόν συλλεκτική, πρώτη ταινία του Mark Romanek ("Never Let Me Go"), πειραματικής αισθητικής, προφητική για την ακμάζουσα δύναμη της εικόνας και τη βαθμιαία συρρίκνωση της φαντασίας, την ώρα που οι ανθρώπινες αδυναμίες κουρνιάζουν ναρκωμένες στο κατώφλι κατασκευασμένων ψευδαισθήσεων. Πολλοί μιλούν για μια από τις πιο σκανδαλωδώς υποτιμημένες ταινίες της δεκαετίας του 1980.

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

"Amadeus" (1984)

 

 

 

 

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Miloš Forman


Ηθοποιοί: F. Murray Abraham, Tom Hulce and Elizabeth Berridge

Πρώτη προβολή: 6 Σεπτεμβρίου 1984

Διάρκεια Ταινίας: 160’ | 180’
(Με κομμένες σκηνές)

 

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Η ιστορία του κορυφαίου συνθέτη Wolfgang Amadeus Mozart, ιδωμένη αναδρομικά, μέσα από το θανάσιμο βλέμμα του αντιπάλου του, επίσης συνθέτη Antonio Salieri.
Αυστρία 1781: Ο Salieri είναι ο επίσημος και παντοδύναμος συνθέτης στην Αυλή του αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄ των Αψβούργων. Όταν φτάνει στη Βιέννη ο χαρισματικός Mozart, ο Salieri πανικοβάλλεται και, κυριευμένος από φθόνο, αρχίζει τις δολοπλοκίες για να τον καταστρέψει με κάθε τρόπο, ακόμη και με... φόνο! Θα καταφέρει άραγε ο διαβολικός Salieri να κάνει τη μεγαλύτερη ίσως μουσική ιδιοφυΐα όλων των εποχών να σιωπήσει για πάντα; H ταινία, που προβάλλεται με αφορμή την επέτειο θανάτου του Mozart (5 Δεκεμβρίου 1791), ισορροπεί στο όριο της ανθρώπινης παράνοιας. Bραβευμένη με οκτώ Όσκαρ (Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Πρωταγωνιστών, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, Ενδυματολογίας, Φωτισμού, Ήχου, Μακιγιάζ). Eκπληκτικές οι ερμηνείες των ηθοποιών.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

"Ο φόβος τρώει τα σωθικά" (1974)


 

 

Σκηνοθεσία: Rainer Werner Fassbinder

Ηθοποιοί: Brigitte Mira, El Hedi ben Salem and Barbara Valentin

Πρώτη προβολή: 15 Αυγούστου 1974

Διάρκεια Ταινίας: 93’

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ένας Μαροκινός οικονομικός μετανάστης στη Δ. Γερμανία, ο Άλι, γνωρίζεται με την κατά πολύ μεγαλύτερή του Γερμανίδα Έμι. Ο γάμος τους, που σύντομα θα ακολουθήσει, προκαλεί τις αντιδράσεις του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος της Έμι, καθώς και τη ρατσιστική αντιμετώπιση του ζευγαριού από τον ευρύτερο κοινωνικό του περίγυρο. Στην ταινία κυριαρχούν η άρνηση κι ο διωγμός της ηλικιωμένης καθαρίστριας και του μετανάστη συζύγου της. Οι κοινωνικές συμβάσεις, με τη μορφή της φυλετικής προκατάληψης και του αποκλεισμού, βρίσκονται σε πρώτο επίπεδο, διαπερνώντας το σύνολο μιας από τις πιο στοργικές κι ανθρώπινες ταινίες του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Τιμήθηκε με τρία βραβεία, τα δύο στις Κάννες. Την ταινία θα προλογίσει ο μελετητής του Φασμπίντερ Αντρέας Ταρνανάς, ενώ θα προηγηθεί σύντομη παρουσίαση της ζωής και του έργου του μεγάλου Γερμανού σκηνοθέτη του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

"Umberto D." (1952)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Vittorio De Sica

Ηθοποιοί: Carlo Battisti, Maria Pia Casilio and Lina Gennari

Πρώτη προβολή: 20 Ιανουαρίου 1952 

Διάρκεια Ταινίας: 89’

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ο Umberto Ferrari είναι γέρος συνταξιούχος που ζει με τον σκύλο του. Η πενιχρή του σύνταξη φτάνει μετά βίας για να πληρώσει το ενοίκιό του. Όταν η άπληστη σπιτονοικοκυρά του ζητά το ενοίκιο και τον απειλεί με έξωση, ο Umberto προσπαθεί απελπισμένα να μαζέψει χρήματα. Η προσπάθειά του αποτυγχάνει και, άστεγος πλέον, αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Όμως πρώτα πρέπει να βρει ένα σπίτι στον σκύλο του.
Το έργο πραγματεύεται το πρόβλημα των γηρατειών και της φτώχιας και καταδεικνύει την κρίση που έχει επέλθει στις ανθρώπινες σχέσεις, λόγω του διαρκώς ογκούμενου ατομικισμού της μεταπολεμικής κοινωνίας. Στο πρόσωπο του Umberto διαγράφεται ο αγώνας του ανθρώπου να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του μέσα στις συνθήκες της καθημερινής πάλης για επιβίωση. Θεωρείται η καλύτερη ταινία του de Sica και o ωριμότερος καρπός της συνεργασίας του με τον σεναριογράφο Cesare Zavattini. Ο σκηνοθέτης αναπαριστά την καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων της μεταπολεμικής Ιταλίας και, απορρίπτοντας κάθε δραματική και αφηγηματική σύμβαση, καταφέρνει αριστοτεχνικά να προσδώσει εξαιρετικό βάθος στις σκηνές της πεζής καθημερινής δράσης. Ακολουθώντας τις αρχές του Νεορεαλισμού, ο De Sica χρησιμοποιεί ερασιτέχνες ηθοποιούς και φυσικούς χώρους.
Η ταινία ήταν υποψήφια για Oscar Καλύτερου Σεναρίου (1957).
Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο ''Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι''.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

“Η Αληθινή Ιστορία της 17 Νοέμβρη” (2010)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Επεισόδιο από το "Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" του Στέλιου Κούλογλου.
Η ιστορία αντίστασης των φοιτητών στη χούντα της 21ης Απριλίου,
με βάση έγχρωμο κινηματογραφικό υλικό από την εξέγερση
του Πολυτεχνείου, υλικό το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά,
και μαρτυρίες στελεχών του φοιτητικού κινήματος, μελών
παράνομων αντιστασιακών οργανώσεων που είχαν υιοθετήσει
δυναμικές μορφές πάλης κατά της χούντας, πανεπιστημιακών,
καλλιτεχνών, αλλά και ανθρώπων που υπηρέτησαν το καθεστώς
των συνταγματαρχών.
Το ειδικό αφιέρωμα της εκπομπής ξεκινά από την 21η Απριλίου 1967,
όταν, σε ένα παιχνίδι της ιστορίας, οι φοιτητές έχουν καταλάβει
το Πολυτεχνείο της Αθήνας, και κορυφώνεται εφτά χρόνια αργότερα,
με την εξέγερση των φοιτητών στον ίδιο χώρο.
Στα πρώτα πέτρινα χρόνια της χούντας, όταν ο Παττακός απαγορεύει
ακόμη και τη μίνι φούστα, η μοναδική μορφή αντίστασης
είναι κάποιες προκηρύξεις που δεν έχουν παρά πολύ μικρή απήχηση.
Έτσι, αρκετές οργανώσεις καταφεύγουν σε βομβιστικές ενέργειες.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ένα νέο φοιτητικό κίνημα
ξεκινά στα πανεπιστήμια, που κορυφώνεται με την κατάληψη
της Νομικής Σχολής τον Νοέμβριο του 1973, και το οποίο αλλάζει
τους σχεδιασμούς των παράνομων οργανώσεων.
Θα ακολουθήσει παρουσίαση αφισών για το Πολυτεχνείο,
με την παρουσία του σημαντικού γραφίστα Δημήτρη Θ. Αρβανίτη,
ο οποίος θα αναλύσει τη μορφή και το περιεχόμενό τους.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

''Pulp Fiction'' (1994)

 

 

Σκηνοθεσία: Quentin Tarantino

Ηθοποιοί: John Travolta, Uma Thurman and Samuel L. Jackson

Πρώτη προβολή: 10 Σεπτεμβρίου 1994 

Διάρκεια Ταινίας: 154’|168’

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Αμερικανική σπονδυλωτή ταινία. Το σενάριο είναι γραμμένο από τους Κουέντιν Ταραντίνο και Ρότζερ Άβαρυ. Η ταινία αποτελείται από συρραφή τριών βασικά ιστοριών, των οποίων οι ήρωες διασταυρώνονται.
O μαφιόζος Marcellus Wallace αναθέτει στα δύο πρωτοπαλλήκαρά του Jules και Vincent να του φέρουν βαλίτσα με άγνωστο περιεχόμενο. Ύστερα από την ανεύρεση του περιεχόμενου, θα εμπλακούν σε φόνο και θα προσπαθήσουν να απεμπλακούν με τη βοήθεια του υπερψύχραιμου Wolf. Τέλος, θα συναντήσουν ζευγάρι μικροαπατεώνων, που προσπαθούν να ληστέψουν το εστιατόριο, όπου οι Jules και Vincent από τη μεριά τους προσπαθούν να ηρεμήσουν.
Η αμφιλεγόμενη σύζυγος του Marcellus, Mia Wallace απαιτεί από τον ναρκομανή (συν τοις άλλοις) Vincent να τη βγάλει έξω για διασκέδαση.
Ο ξοφλημένος μποξέρ Butch συμφωνεί με τον Marcellus Wallace να στήσει τον τελευταίο του αγώνα. Αργότερα θα προσπαθήσει να τον εξαπατήσει, θα κυνηγηθεί και μαζί του θα πέσει θύμα ανώμαλων.
Στους βασικούς ρόλους οι Τζον Τραβόλτα, Σάμιουελ Λούις Τζάκσον, Ούμα Θέρμαν, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Μπρους Γουίλις. Βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες (Σκηνοθεσία) και με Όσκαρ (Σενάριο). Η επιλογή της μουσικής είναι σημαντική στις ταινίες του Ταραντίνο, καθώς το soundtrack του είναι το ίδιο cult όπως και η ταινία. Πολλοί ερμηνευτές της ταινίας απέκτησαν απρόσμενα νέα διασημότητα. Επίσης με την επιτυχία της ταινίας αναβίωσε και το μουσικό στυλ της Surf rock, το κυρίαρχο ύφος του soundtrack. Στο CD της ταινίας βρίσκονται επίσης αποσπάσματα διάλογων, όπως η γνωστή συζήτηση για τα ευρωπαϊκά χάμπουργκερ. Η ταινία, από τις πρώτες μεταμοντέρνες, επηρέασε και επηρεάστηκε από την ποπ κουλτούρα.

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

"Thelma & Louise" (1991)

 

 

 

 

Σκηνοθεσία: Ridley Scott

Ηθοποιοί: Susan Sarandon, Geena Davis and Harvey Keitel

Πρώτη προβολή: 24 Μαϊου 1991

Διάρκεια Ταινίας: 154’|168’

 

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Η Σούζαν Σάραντον και η Τζίνα Ντέιβις δίνουν δύο ερμηνείες που προτάθηκαν για Όσκαρ στους ρόλους δύο φιλενάδων που πραγματοποιούν μια απελευθερωτική απόδραση από την καθημερινότητα για να να βρεθούν κυνηγημένες σε καταδίωξη κατά μήκος της Αμερικής. Με έναν αποφασισμένο ντέτεκτιβ στα ίχνη τους (Χάρβει Καιτέλ), έναν όμορφο νεαρό (Μπραντ Πιτ) στον δρόμο τους και μια σειρά από εγκλήματα στην πορεία τους, το ταξίδι τους μεταμορφώνεται από διασκεδαστική έντονη βόλτα σε δυνατή προσωπική οδύσσεια που θα τις φέρει πιο κοντά, τόσο μεταξύ τους, όσο και την καθεμία με τον αληθινό εαυτό της.
Ταινία βραβευμένη με 19 βραβεία (Όσκαρ Σεναρίου) και 22 διακρίσεις.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

"Pink Floyd - The Wall" (1982)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Alan Parker

Ηθοποιοί: Bob Geldof, Christine Hargreaves and James Laurenson

Πρώτη προβολή: 14 Αυγούστου 1982 

Διάρκεια Ταινίας: 95’

 

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ο ροκ σταρ Πινκ μεγάλωσε με την υπερπροστατευτική μητέρα του, αφού ο πατέρας του έπεσε υπέρ πατρίδος κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Πινκ, εθισμένος στα ναρκωτικά, αποφασίζει να χτίσει έναν τοίχο μεταξύ του ίδιου και του έξω κόσμου, προκειμένου να προστατέψει τον εαυτό του από τον έξω κόσμο. Δυστυχώς όμως όσους τοίχους και να υψώσει κανείς, ποτέ δεν θα είναι προστατευμένος.
Η ταινία, χωρίς να προδίδει το ομότιτλο άλμπουμ των Pink Floyd, είναι περισσότερο εμπειρία, ταξίδι στον εσωτερικό μας κόσμο, τραγούδι που θα σιγοτραγουδάμε για καιρό. Μπορεί να σε σημαδέψει, μπορεί ταυτόχρονα να σε ξενίσει, να σε απωθήσει. Αν καταφέρεις να μπεις στο νόημα, ίσως βρεις λόγους να κλάψεις για τον ίδιο σου τον εαυτό.
Βραβευμένη με δύο βραβεία BAFTA, καλύτερου ήχου και καλύτερου τραγουδιού.
Μετά την προβολή, θα ακολουθήσει συζήτηση σχετική με την ταινία.

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Pink Floyd - The Wall (1982)







Σκηνοθεσία Alan Parker

Σενάριο Roger Waters

Παίζουν Bob Gentolf, Eleanor David, Bob Hoskins, David Bingham, Christine Hargreaves, James Laureson, Alex McAvoy

Διάρκεια 95'




Ένας ροκ σταρ με ψυχολογικά προβλήματα καταρρέει. Η ζωή του έχει ξεφύγει από τον έλεγχό του και έχει χτίσει ένα τοίχο απομόνωσης γύρω του. Μετά από μια σειρά απογοητεύσεων στη ζωή του τον έχουν νεκρώσει ψυχολογικά. Στην ταινία παρακολουθούμε την πορεία της ζωής του από την εποχή που έχασε τον πατέρα του μέχρι την εποχή που επέλεξε να βουλιάξει στον κόσμο των ναρκωτικών την εποχή που έγινε διάσημος. Στον φανταστικό του κόσμο δικάζει τον εαυτό του για την μίζερη ύπαρξη του και τον τοίχο που έχει χτίσει γύρω του.


Βασισμένο στο διπλό άλμπουμ των Pink Floyd - The wall (1979). Μια μουσική ταινία που σημάδεψε την εποχή της.



Περισσότερα για την ταινία μπορείτε να βρείτε στη σελίδα http://www.imdb.com/title/tt0084503/

Που και πότε;

Την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου, στο Αμφιθέατρο 437, στις 18:00.


ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

“Some Like It Hot” (1959)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Billy Wilder

Ηθοποιοί: Marilyn Monroe, Tony Curtis and Jack Lemmon

Πρώτη προβολή: 12 Οκτωβρίου 1959

Διάρκεια Ταινίας: 120’

 

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Στο Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης δύο απένταροι μουσικοί γίνονται, χωρίς να το θέλουν, μάρτυρες γκανγκστερικής σφαγής. Αναγκάζονται, προκειμένου να γλυτώσουν τη ζωή τους, να μεταμφιεστούν σε γυναίκες και να φύγουν στο Μαϊάμι, μαζί μ' ένα συγκρότημα γυναικών μουσικών.
Ξεχωρίζει η ερμηνεία της Marilyn Μonroe, που κατορθώνει να μετατρέψει τη χαζή ξανθιά σε απόλυτη αξία.
Η ταινία πήρε Όσκαρ Ενδυματολογίας (1960), ενώ τιμήθηκε με δέκα άλλα βραβεία και οκτώ τιμητικές διακρίσεις.

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

“Dangerous Liaisons” (1988)

 

 

 

 

Σκηνοθεσία: Stephen Frears

Ηθοποιοί: Glenn Close, John Malkovich and Michelle Pfeiffer

Πρώτη προβολή: 21 Δεκεμβρίου 1988

Διάρκεια Ταινίας: 119’

 

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Γαλλία 1760-70: Η μαρκησία de Merteuil (Glenn Close) απολαμβάνει να έχει τον έλεγχο των συναισθημάτων και της μυστικής ερωτικής ζωής ανθρώπων του κοινωνικού της περιβάλλοντος. Σύμμαχο στις συνωμοσίες της έχει τον πρώην εραστή της, υποκόμη Valmont (John Malkovich), ο οποίος λατρεύει να αποπλανά γυναίκες, όχι τόσο για να ικανοποιήσει τις ακόρεστες ορέξεις του, όσο για να αισθανθεί τα ρίγη της ηδονής που του προσφέρει η εξουσία στα θύματά του, μόλις παραδίδονται, ανίκανα να αντισταθούν. Πρόκειται για δύο έξυπνους, διεφθαρμένους ανθρώπους, που χρησιμοποιούν τη στρατηγική και τις γνώσεις τους στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση για να αξιοποιήσουν την κοινωνική τους ισχύ και να ικανοποιήσουν παιγνιώδη διάθεση εξουσίας, διώχνοντας έτσι την πλήξη της καθημερινότητας. Αποπλανώντας τη νεαρή πανέμορφη παρθένα Cécile de Volanges (Uma Thurman), ο Valmont παίρνει εκδίκηση για λογαριασμό της μαρκησίας, αλλά διασταυρώνεται με μια γοητευτική παντρεμένη γυναίκα, απαράμιλλης ηθικής, την Tourvel (Michelle Pfeiffer), η οποία γίνεται ο επόμενος στόχος του. Η μαρκησία τού προσφέρει τίμημα ερωτική νύχτα μαζί της, αν καταφέρει να αποπλανήσει τη γυναίκα. Ο Valmont κερδίζει το στοίχημα, μόνο που ερωτεύεται την Tourvel, αναγκαζόμενος όμως να την διώξει, προκειμένου να μην αποδειχτεί αδύναμος στα μάτια της μαρκησίας. Τελικά εμπλέκεται σε μονομαχία κι αφήνεται να σκοτωθεί. Πριν ξεψυχήσει, έχει πάρει εκδίκηση, αποκαλύπτοντας τις συνωμοσίες της μαρκησίας και καταστρέφοντας την κοινωνική της επιβολή.
To συγκεκριμένο επιστολογραφικό μυθιστόρημα είχε θεωρηθεί έλασσον αριστούργημα και παράνομο. Ο δημιουργός του, Pierre Ambroise François Choderlos de Laclos (1741-1803), έλεγε : «Θέλησα να δημιουργήσω έργο που θα έχει απόηχο πάνω στη γη όταν δεν θα υπάρχω». Η μυθιστορηματική δύναμη των ηρώων του πηγάζει από το γεγονός ότι η αντίληψή τους περί ζωής λειτουργεί κυριολεκτικά σαν πάθος: το προσωπικό πάθος τους, ακατανίκητο, αναφαίρετο, και πάντοτε συνδεδεμένο με ένα κοινό πάθος (φιλοδοξία, σεξουαλική επιθυμία) που αποκτά διάσταση αξίας. Το μυθιστόρημα, αφού εκδόθηκε σε τέσσερεις τόμους στο Παρίσι το 1782, αντιμετωπίστηκε από την κοινωνία της εποχής σαν σκάνδαλο. Η πρώτη έκδοσή του εξαντλήθηκε σε μερικές μέρες, καθώς και επόμενες εκδόσεις του. Αντίτυπο, χωρίς τίτλο στο εξώφυλλο, βρέθηκε αργότερα στα προσωπικά υπάρχοντα της Μαρίας Αντουανέτας. Η κυκλοφορία του μυθιστορήματος επιτράπηκε επί Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και των επαναστατικών κυβερνήσεων που ακολούθησαν. Απαγορεύτηκε, με την κατηγορία του επικίνδυνου, το 1825, επί Καρόλου Ι΄, μαζί με τα έργα των Voltaire, Rousseau, Montesquieu, Beaumarchais. Η απαγόρευση ίσχυσε ολόκληρον τον 19ον αιώνα.

Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

“A Streetcar Named Desire” (1951)

 

 

 

Σκηνοθεσία: Elia Kazan

Ηθοποιοί: Vivien Leigh, Marlon Brando and Kim Hunter

Πρώτη προβολή: 12 Σεπτεμβρίου 1952 

Διάρκεια Ταινίας: 122’

 

 

 

   

 

 

 

Περιγραφή:

H Blanche (Vivien Leigh), καθηγήτρια από τις Νότιες Πολιτείες, επισκέπτεται, μετά από τον πλειστηριασμό της οικογενειακής περιουσίας της, την αδερφή της Stella (Kim Hunter), που ζει με τον σύζυγό της Stanley Kowalski (Μarlon Brando) στη Νέα Ορλεάνη. Ο Kowalski ως Πολωνός μετανάστης και εργάτης αντιμετωπίζεται υποτιμητικά από την Blanche, ενώ, με τον οξύθυμο, επιβλητικό χαρακτήρα του, καθηλώνει την Stella σε μια σχέση στην οποία κυριαρχεί το ωμό πάθος. Η υπερευαίσθητη και κάπως υπερβολική Blanche, τονίζοντας την ευγενική καταγωγή και την καλή ανατροφή της, μπαίνει στο στόχαστρό του και ενδόμυχα γεννιέται κρυφός πόθος. Όσο περνά ο καιρός, αποκαλύπτονται μυστικά του παρελθόντος της Blanche και, λόγω της συγκατοίκησης, δημιουργούνται εντάσεις και πολλαπλά ξεσπάσματα που αφαιρούν ένα ένα τα πέπλα από τους πολύπλοκους χαρακτήρες των ηρώων. Τελικά, το όριο μεταξύ λογικής και παράνοιας γίνεται όλο και περισσότερο θολό, με αποτέλεσμα το ολέθριο τέλος.
Η ταινία, βασισμένη στο ομότιτλο δράμα του Tennessee Williams, προτάθηκε για δώδεκα Όσκαρ το 1951, λαμβάνοντας συνολικά τέσσερα, εκ των οποίων τα τρία ήταν για τις ερμηνείες των Leigh, Malden και Hunter -μοναδική ταινία μέχρι και σήμερα που έχει λάβει τρία βραβεία ερμηνείας. Ο Brando ήταν ο μόνος από τους ηθοποιούς της που, μολονότι υποψήφιος, δεν τιμήθηκε με το βραβείο, το οποίο κέρδισε ο Humphrey Bogart για την "Bασίλισσα της Αφρικής". H ταινία έχασε και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας από το "Ένας Αμερικάνος στο Παρίσι", αλλά όμως το 1997 πήρε την 45η θέση στην κατάταξη για τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, κατά την απόφανση του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου.

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

“Nostalgia” (1983)

 

 

 

 

 

Σκηνοθεσία: Andrey Tarkovskiy

Ηθοποιοί: Oleg Yankovskiy, Erland Josephson and Domiziana Giordano

Πρώτη προβολή: Μάρτιος 1992

Διάρκεια Ταινίας: 125’

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Ο συγγραφέας Αντρέι Γκορσακόφ σκοπεύει να γράψει βιογραφία του Ρώσου συμπατριώτη του, ποιητή Σασνόφσκι, που είχε ζήσει τον 18ο αιώνα και, αφού είχε μείνει στην Ιταλία, επιστρέφοντας στη Ρωσία είχε γίνει ράκος και αυτοκτόνησε. Για να μπορέσει να καταλάβει τι ήταν αυτό που σημάδεψε τη ζωή του Σασνόφσκι, αποφασίζει να επισκεφτεί την Ιταλία, όπου είχε ζήσει ο εκείνος. Προσλαμβάνει μεταφράστρια και συνοδό του την πολύ όμορφη Ευγενία, η οποία, από την αγάπη που τρέφει για τη ρωσική φιλολογία, ερωτεύεται τον Αντρέι, επειδή τον βλέπει ως την προσωποποίηση της ρωσικής λογοτεχνίας. Ο Αντρέι όμως αδιαφορεί για τα αισθήματά της, ενώ πιστεύει ότι το ενδιαφέρον της για τη ρωσική λογοτεχνία είναι απλά επιφανειακό. Με μια σειρά αλληγορικών αναπαραστάσεων του κοιμώμενου Αντρέι, ο Ταρκόφσκι παρουσιάζει μια ολόφωτη νυχτερινή φύση, καθώς και ηλιόλουστες βροχερές σκηνές. Η γυναίκα του Αντρέι παρηγορεί την Ευγενία, ενώ γυναίκες και κοριτσάκια, σχεδόν ακίνητα, παίρνουν μέρος σε σκηνές στη φθινοπωρινή ύπαιθρο την ώρα που ο ήλιος ανατέλλει. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του, ο Αντρέι γνωρίζει τον τρελό του χωριού Ντομένικο και μυείται στην τραγική ιστορία της ζωής του. Παλιά ο Ντομένικο είχε απομονώσει την οικογένειά του στο σπίτι τους και τους κρατούσε φυλακισμένους για εφτά χρόνια, μέχρι που οι γείτονες τούς ξέχασαν εντελώς, και η αστυνομία ήλθε μια μέρα και τους απελευθέρωσε. Από τότε και μετά, ο Ντομένικο, που ακόμα ζει μόνος του τώρα στο ερειπωμένο πια σπίτι και στην ερειπωμένη και εγκαταλελειμμένη γειτονιά, έχει έναν και μοναδικό σκοπό στη ζωή του: θέλει να σώσει τον κόσμο, περνώντας μέσα από το νερό στα ιαματικά λουτρά της Αγίας Αικατερίνης από τη μια μεριά μέχρι την άλλη, κρατώντας στο χέρι του αναμμένο κερί χωρίς να σβήσει. Ο Ντομένικο προσπάθησε πολλές φορές, αλλά δεν τα κατάφερε, επειδή οι ντόπιοι, όταν αυτός έμπαινε στο νερό, τον έβγαζαν με το ζόρι έξω για να μην πνιγεί. Ο Αντρέι δείχνει κατανόηση για τον Ντομένικο και, αν και διστακτικά, του υπόσχεται να περάσει αυτός το κερί στην απέναντι όχθη. Ο Αντρέι θα ξεχάσει την υπόσχεσή του, μέχρι που η Ευγενία θα του τηλεφωνήσει από τη Ρώμη για να του πει ότι ο Ντομένικο είναι πρωταγωνιστής ενός χάπενινγκ που διοργανώνουν οι τρελοί σε πλατεία της Ρώμης. Ο Ντομένικο έχει ανεβεί σ' ένα άγαλμα και βγάζει λόγους φλογερούς επί τρεις μέρες. Ο Ντομένικο στο τέλος της ομιλίας του αυτοπυρπολείται. Ο Αντρέι, που ήταν έτοιμος να επιστρέψει στην πατρίδα του, αλλάζει αμέσως σχέδια και ξεκινάει για να πάει πίσω στα θερμά λουτρά. Φτάνοντας εκεί αισθάνεται εξουθενωμένος, αλλά με τις ύστατες δυνάμεις που του απομένουν και με το αναμμένο κεράκι στο χέρι, προστατεύοντας τη φλόγα από τον άνεμο σαν πολύτιμο αγαθό, θα περάσει, μετά από πολλές προσπάθειες, από τη μιαν όχθη στην άλλη, εκπληρώνοντας την υπόσχεσή του, αλλά και τον σκοπό του Ντομένικο.
Βραβευμένη στο Φεστιβάλ Καννών (1983), πρώτη παραγωγή του Ταρκόφσκι έξω από τη Ρωσία. Στην ταινία ακούγονται ποιήματα του Αρσένη Ταρκόφσκι, πατέρα του Αντρέι. Βλ. και nostalghia.com (ιστοχώρο για τον Ταρκόφσκι).

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

"Το κορίτσι με τα μαύρα" (1956)

 

 

 

 

Σκηνοθεσία: Κακογιάννης Μιχάλης

Ηθοποιοί: Έλλη Λαμπέτη, Δημήτρης Χορν, Γιώργος Φούντας, Ελένη Ζαφειρίου,
Στέφανος Στρατηγός, Νότης Περγιάλης, Ανέστης Βλάχος, Θανάσης Βέγγος, Νίκος Φέρμας

Πρώτη προβολή: 19 Μάρτιος 1956

Διάρκεια Ταινίας: 101’

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Δύο εύποροι Αθηναίοι τουρίστες, ένας συγγραφέας (Δημήτρης Χορν) κι ένας αρχιτέκτονας (Νότης Περγιάλης), φτάνουν στην Ύδρα και νοικιάζουν δωμάτιο στο παραμελημένο σπίτι μιας χήρας (Ελένης Ζαφειρίου) με δύο παιδιά. Ο έρωτας που θα αναπτυχθεί ανάμεσα στην κόρη της χήρας (Έλλη Λαμπέτη) και τον συγγραφέα θα προκαλέσει την οργή και τον φθόνο των ντόπιων, με τραγικές συνέπειες.
Η ταινία αφιερώνεται στη μνήμη του πολύ πρόσφατα χαμένου μεγάλου σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη, αλλά και των επίσης μεγάλων ηθοποιών Έλλης Λαμπέτη, Δημήτρη Χορν, Ελένης Ζαφειρίου, Γιώργου Φούντα, Στέφανου Στρατηγού, Νότη Περγιάλη και Θανάση Βέγγου -που, εκτός από ηθοποιός, υπήρξε και ο ένας από τους φροντιστές της ταινίας. Εξαιρετική η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Walter Lassally, τιμημένου με Όσκαρ διευθυντή φωτογραφίας του "Ζορμπά" (1964), που ζει σήμερα στον Σταυρό Χανίων, έχοντας παραχωρήσει ως... διαρκές δάνειο το χρυσό αγαλματίδιο του Όσκαρ σε... ταβέρνα της περιοχής.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

“The Party” (1968)

 

 

 

 

 

Σκηνοθεσία: Blake Edwards

Ηθοποιοί: Peter Sellers, Claudine Longet and Natalia Borisova

Πρώτη προβολή: 4 Απριλίου 1968

Διάρκεια Ταινίας: 99’

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Αφού ο Μπλέικ Έντουαρτς δημιούργησε με τον «Ροζ Πάνθηρα» (1963) τον αγαπημένο επιθεωρητή Κλουζό, το 1968 ήρθε η σειρά ενός ακόμη χαρακτήρα να μείνει στην ιστορία. Ο Hrundi Bakshi όμως όχι μόνο είναι πιο ξεχωριστός από τον Κλουζό (εξίσου βλάκας, άγαρμπος και αστείος, αλλά πιο ανθρώπινος, "κακομοίρης" και συμπαθής), αλλά και αναδεικνύει το κωμικό ταλέντο του μοναδικού Σέλερς πολύ εντονότερα.

Το «Πάρτυ» έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό που αποτελεί την κινητήρια δύναμή του και ακούει στο όνομα Peter Sellers. Η ταινία είναι σχεδόν one-man show και περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τον αμίμητο πρωταγωνιστή της. Με κάποιο τρόπο, ακόμα και στις "αδρανείς" της στιγμές παραμένει διασκεδαστική, αφενός γιατί χρησιμοποιεί ως όπλο τις απίστευτες εκφράσεις του Σέλερς, αφετέρου γιατί θυμίζει βουβή κωμωδία, με αποτέλεσμα να μην περιμένεις για διαλόγους αλλά να παρατηρείς με ενδιαφέρον κάθε κίνηση που πραγματοποιείται. Υποστηρίζω ότι ως κωμωδία είναι σχεδόν βουβή όχι γιατί δεν έχει διαλόγους, αλλά γιατί σε αυτούς οφείλεται ελάχιστο από το συνολικό γέλιο και είναι, θα λέγαμε, "διακοσμητικοί". Αυτό προσδίδει στο φιλμ κάτι το τόσο, μα τόσο διαφορετικό και, παρότι συχνά του μειώνει τις ταχύτητες, το καθιστά έναν αληθινά ξεχωριστό, εμπνευσμένο και ασυγκράτητα ξεκαρδιστικό φόρο τιμής στην βουβή κωμωδία.

Και πέρα απ’ αυτά, στ’ αλήθεια αναρωτιέσαι αν οι σεναριογράφοι (μεταξύ τους και ο Έντουαρτς) είχαν πάρει τίποτα όταν έγραφαν το σενάριο, γιατί μοιάζει εξωφρενικός ο κατακλυσμός ατελείωτων ιδεών και η ακατάπαυστη έμπνευση που χαρακτηρίζουν το ανεπανάληπτο «Πάρτυ»…

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Casablanca

 

 

 

Σκηνοθεσία:Michael Curtiz


Σενάριο:Julius J. Epstein-Philip G. Epstein

Ηθοποιοί:Humphrey Bogart-Ingrid Bergman-Paul Henreid

Πρεμιέρα: 26 Νοεμβρίου 1942

Βραβεία

 

 

 

 

 

 

 

Περιγραφή:

Έχει χαρακτηριστεί ως η καλύτερη ταινία όλων των εποχών. Τιμήθηκε διαχρονικά ως το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα κινηματογραφικού μελοδράματος. Τόσο η διαρκώς ανατροφοδοτούμενη υστεροφημία του, όσο και οι άφθονες αναφορές σε μεταγενέστερες και μοντέρνες δημιουργίες του σινεμά, συνηγορούν πως ο ορισμός της κλασσικής ταινίας, είναι ο μόνος ικανός να την χαρακτηρίσει με συνέπεια. Αν δεχτούμε, δηλαδή, πως εκτός των άλλων, κλασσικό θεωρείται το έργο εκείνο που όχι μόνο αποτελεί ορόσημο για την ιστορία της Τέχνης, της έβδομης εν προκειμένω, αλλά καταφέρνει και να συντηρείται «αιώνια» στη ζωή, εμπνέοντας τους μετέπειτα καλλιτέχνες και ανασαίνοντας μέσα από τις δημιουργίες τους, με ανέγγιχτη φρεσκάδα και λάμψη.

Ο χρόνος υπήρξε μοναδικά γενναιόδωρος μαζί της και έτσι η «Casablanca», χωρίς να συνοδεύεται από αβανταδόρικες συγκυρίες, όπως καυτά παρασκηνιακά επεισόδια ή τραγικές ατυχίες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, κατάφερε σχεδόν τελολογικά να αναχθεί σε μύθο, σε ένα μεγαθήριο του παγκόσμιου σινεμά.

Γυρισμένη στα 1942, από τον Michael Curtiz, η «Casablanca» μας μεταφέρει στην ομώνυμη γαλλική αποικία, η οποία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τελεί υπό γερμανική κατοχή. Χωνευτήρι απατεωνίσκων, φυγάδων αλλά και αγωνιστών και επίδοξων επαναστατών, η Casablanca, αποτελεί το τελευταίο σύνορο για όσους επιθυμούν να διώξουν από πάνω τους την ασφυκτική σκιά της ναζιστικής Ευρώπης και να πετάξουν προς τη Γη της Επαγγελίας, την Αμερική.

Στο μέρος αυτό, όπου λαοί και φυλές αναμειγνύονται μέσα στη σύγχυση του πολέμου, ο Richard (Humphrey Bogard), αμερικανικής καταγωγής και φυγάς από το Παρίσι, είναι ιδιοκτήτης του διάσημου μπαρ «Rick's Cafe Americain», τόπου συνάντησης των ηρώων αυτού του τραγικού ιστορικού λίμπο. Οι γνωριμίες του και οι συναναστροφές του τόσο με τον υπόκοσμο, όσο και με τους κατακτητές, εξασφαλίζουν την επιβίωσή του. Η εμφάνιση στο μπαρ της γοητευτικής γυναίκας (Ingrid Bergman) και του συζύγου της (Paul Henreid), θα φέρει στο φως μία πικρή ερωτική ιστορία, υπενθυμίζοντας πως η αγάπη δεν παύει να καταστρώνει τα απρόβλεπτα, σαρωτικά σχέδιά της, ακόμα κι όταν ο άνθρωπος μοιάζει κύριος των καταστροφικότερων δυνάμεων.

Και μόνο η αναφορά στα ονόματα των συντελεστών, προδίδει πως οι ερμηνείες δεν μπορεί παρά να αποτελούν το δυνατό χαρτί της ταινίας. Ο Bogie ενσαρκώνει τον, κατά γενική ομολογία, πιο επιτυχημένο ρόλο της καριέρας του, έναν ρόλο ο οποίος συνοψίζει όλα εκείνα τα στοιχεία των προδομένων, μελαγχολικών, σκληρών ωστόσο ριψοκίνδυνων και έτοιμων να θυσιαστούν για την αγάπη, ηρώων που συνήθιζε να υποδύεται. Η Bergman, ευλογημένη από τη φύση αλλά και τις Μούσες, ερμηνεύει με μοναδική επιτυχία, μία ηρωίδα παγιδευμένη στη φρίκη του πολέμου, αλλά και στα τραγικά διλήμματα του έρωτα. Σε δεύτερους, αλλά όχι υποδεέστερους ρόλους, οι Claude Rains και Peter Lorre, συμπληρώνουν με το μοναδικό τους ταλέντο αυτή την αξέχαστη ιστορία.

Από την άλλη μεριά, το ομολογουμένως δύσπεπτο σενάριο και η προσπάθεια συνδυασμού ενός αρκετά συνηθισμένου μελοδράματος με την ιστορική καταγραφή, εγχείρημα που όχι αδικαιολόγητα μπορεί να αμφισβητηθεί, θα έμοιαζαν να βρίσκονται κάλλιστα σε θέση να πλήξουν το τελικό αποτέλεσμα. Οποιαδήποτε τέτοια ατέλεια, ωστόσο, αποδεικνύεται αδύναμη να αγγίξει κάτι κατοχυρωμένο από το χρόνο και τις συνειδήσεις των απανταχού κινηματογραφόφιλων. Σχεδόν κάθε σεκάνς της ταινίας θεωρείται από καιρό κλασσική, ενώ οι χαρακτήρες και η ιστορία της «Casablanca» αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν για πολύ καιρό ακόμη, σημείο αναφοράς. "Play it again, Sam!";;"Humphrey Bogart

Που και πότε ;

Την Παρασκευή 6 Μαΐου στο  Αμφιθέατρο 437, στις 17:30

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Φάννυ και Αλέξανδρος

 

 

 

 

Σκηνοθεσία:Ingmar Bergman


Πρωταγωνιστές: Bertil Guve, Pernilla Allwin Börje Ahlstedt

Πρώτη προβολή: 17 Δεκεμβρίου 1982


Διάρκεια:188 λεπτά

Γλώσσα:Αγγλικά

Βραβεία: 18 Βραβεία

 

 

Περίληψη:
Ίσως η πιο αγαπητή από το ευρύ κοινό ταινία του μεγάλου Σουηδού δημιουργού. Αφηγείται, με τα μάτια του δεκάχρονου Αλέξανδρου και της αδερφής του Φάννυς, την ιστορία μιας οικογένειας που διατηρούσε επιχείρηση θεάτρου. Ο πατέρας έχει πεθάνει, ενώ η μητέρα παντρεύεται ανώτερο κληρικό, ο οποίος εμφανίζεται ιδιαιτέρως αυστηρός, σχεδόν βασανιστικός, απέναντι και στα δύο παιδιά.

Που και πότε ;

Την Παρασκευή 29 Απριλίου στο  Αμφιθέατρο 437, στις 16:00.

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ




Σκηνοθεσία:Πιερ Πάολο Παζολίνι

Πρωταγωνιστές: Ενρίκε Ιραζόκι, Μαργκερίτα
Καρούζο

Πρώτη προβολή:4 Σεπτεμβρίου 1964 (Ιταλία)

Διάρκεια:127 λεπτά

Γλώσσα:Ιταλικά





Περίληψη:
Η ταινία που χαρακτηρίστηκε από τους απανταχού κριτικούς ως αριστούργημα του Πιερ Πάολο Παζολίνι, το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον», είναι μια οπτικά συγκλονιστική και συναισθηματικά συνταρακτική μεταφορά της ζωής του Χριστού, βασισμένη στο ευαγγέλιο του Αποστόλου Ματθαίου. Το όραμα του Παζολίνι είναι ταυτοχρόνως βαθύτατα θρησκευτικό και σκόπιμα πολιτικό, καθώς ο Μεσσίας παρουσιάζεται σαν ένας χωριάτης παρίας, παρακινούμενος από την οργή του για την κοινωνική αδικία. Εκπληκτικές ερμηνείες από μια ομάδα που αποτελείται εξ ολοκλήρου από μη επαγγελματίες ηθοποιούς, εντυπωσιακή φωτογραφία και ευφυής χρήση της μουσικής (από Μπαχ μέχρι Μπίλι Χόλιντεϊ), όλα μαζί συνθέτουν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα το οποίο αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του παγκοσμίου κινηματογράφου. Μια από τις πιο αμφιλεγόμενες φιγούρες του ιταλικού πολιτιστικού κύκλου, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι δεν ήταν μόνο ένας πρωτοπόρος σκηνοθέτης αλλά επίσης ένας δοκιμιογράφος, ποιητής, μυθιστοριογράφος, και αφοσιωμένος κομμουνιστής. Οι ταινίες του παραμένουν το πιο σημαντικό του κληροδότημα.
Που και πότε ;
Την Τετάρτη 20 Απριλίου στο  Αμφιθέατρο 437, στις 15:00.
ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Ένας Προφήτης, μα τι Προφήτης





  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:Τέρι Τζόουνς
ΠΑΙΖΟΥΝ:Τέρι Γκίλιαμ, Τζον Κλιζ,
Έρικ Αϊντλ, Γκράχαμ Τσάπμαν,
Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Παλίν
Πρώτη προβολή:
19 Αυγούστου 1989 (Αμερική)




Περίληψη:
Ο Μπράιαν, ένας 33χρονος Εβραίος που έχει γεννηθεί την ίδια μέρα με τον Χριστό και μισεί τους Ρωμαίους, προσχωρεί σε κάποιο από τα απελευθερωτικά κινήματα της Ιουδαίας. Συλλαμβάνεται, δραπετεύει, γίνεται κατά λάθος προφήτης και τελικά οδηγείται στον σταυρό μαζί με δεκάδες άλλους συμπατριώτες του.
Που και πότε ;
Την Παρασκευή 15 Απριλίου στο  Αμφιθέατρο 437, στις 15:00.
ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Η Έβδομη Σφραγίδα (1957)

Σκηνοθεσία:
Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Σενάριο:
Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Πρωταγωνιστές:
Γκούναρ Μπιόρνστραντ, Μπενγκτ Έκεροτ, Νιλς Πόπε, Μαξ φον Σίντοφ

Πρώτη προβολή:
16 Φεβρουαρίου 1957 (Σουηδία)
2 Ιανουαρίου 1960 (Ελλάδα)
20 Αυγούστου 2004 (Ελλάδα, re-release)

Μουσική
Έρικ Νόρντγκρεν

Διάρκεια
96 λεπτά

Γλώσσα
Σουηδικά

Περίληψη:

Δέκατος τέταρτος αιώνας. Ο ιππότης Αντώνιος Μπλοκ, με τον ιπποκόμο του Γιονς, επιστρέφουν από τις σταυροφορίες στην πατρίδα, από την οποίαν έλειψαν εννέα χρόνια. Στον δρόμο συναντούν τον Θάνατο, μεταμφιεσμένο σε μαυροντυμένο άντρα, που θα ζητήσει από τον ιππότη να τον ακολουθήσει. Ο ιππότης, με τη σειρά του, του προτείνει να παίξουν μια παρτίδα σκάκι: αν ο ιππότης κερδίσει την παρτίδα, κερδίζει και τη ζωή του. Όμως δεν προλαβαίνουν να τελειώσουν τη παρτίδα, καθώς ο ιπποκόμος ξυπνάει. Ο ιππότης και ο σύνοδός του συνεχίζουν τον δρόμο τους, ενώ η παρτίδα του με τον Θάνατο θα συνεχιστεί αργότερα. Καθώς οι πρωταγωνιστές προχωράνε, συναντούν χωριά που μαστίζονται από πανούκλα. Στην πορεία τους, σώζουν μια κοπέλα από βιαστή και την παίρνουν μαζί τους, όπως επίσης και μια γυναίκα που θα έπρεπε να καεί ως μάγισσα. Τον Αντώνιο βασανίζουν υπαρξιακά προβλήματα. Στην αναζήτηση της λύσης βρίσκει μια εκκλησία και εξομολογείται στον ιερέα, στον οποίον διηγείται το σχέδιο του που έχει σκεφτεί ώστε να νικήσει τον Θάνατο στο σκάκι. Δεν καταλαβαίνει όμως ότι ο ιερέας είναι ο ίδιος ο Θάνατος. Στο τέλος, ο Θάνατος κερδίζει την παρτίδα και παίρνει τον Αντώνιο μαζί του.
Η ταινία απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών του 1957. Ο τίτλος αποτελεί αναφορά στο βιβλίο της Αποκάλυψης.

Που και πότε ;

Την Τετάρτη 13 Απριλίου στο  Αμφιθέατρο 437, στις 17:30.

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Ταξίδι στα Κύθηρα (1984)



Σενάριο - Σκηνοθεσία : Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Φωτογραφία : Γιώργος Αρβανίτης
Μουσική : Ελένη Καραϊνδρου

Παραγωγή : Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), ZDF, Channel Four, RAI, ET-1
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Σάβ 21 Απρ 1984



Περίληψη:
Ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου, κουρασμένος απ' τις μυθοπλασίες, αναζητά μια ιστορία ουσιαστική και προσκολλάται σ' έναν γέρο που πουλάει λεβάντες στο δρόμο: τον Σπύρο, έναν πρώην κομμουνιστή, εξόριστο στην Τασκένδη, που έχει επιστρέψει στην πατρίδα μετά από 32 χρόνια εξορία. Στο χωριό του, που το είχε υπερασπιστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, γίνεται μάρτυρας ενός ξεπουλήματος της γης και των ιδεών, και προσπαθεί να το αποτρέψει. Ωστόσο, δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πραγματικότητα που συναντά. Απομονώνεται. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τα παιδιά του, με τους γύρω του. Μόνο η γυναίκα του, πιστή και υπομονετική Πηνελόπη, τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, μέχρι το τελευταίο του ταξίδι.
Βραβεία:
Η ταινία έχει πέντε κρατικά βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
(ταινίας μεγάλου μήκους, σεναρίου, πρώτων ρόλων -Μάνος Κατράκης, Ντόρα Βολανάκη-, σκηνογραφίας), ενώ στο Φεστιβάλ Καννών τιμάται με βραβείο σεναρίου καθώς και με άλλα βραβεία (1984). Βραβείο Κριτικών Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέιρο (1984).

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Ο Ανθρωπος με το Γαρύφαλλο (1980)



Σκηνοθέτης: Νίκος Τζίμας
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 18 Ιουν 2009
Διανομή: New Star
Χρώμα: Έγχρωμο
Ήχος: Mono
Γλώσσα: Ελληνικά – Αγγλικά

Περίληψη:
Η ταινία αναφέρεται στη δράση, τη σύλληψη, την πολύκροτη δίκη
και την εκτέλεση του αγωνιστή της Αριστεράς Νίκου Μπελογιάννη.
Ειδικό βραβείο στο Φεστιβάλ της Μόσχας, Γ΄βραβείο
καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Την ταινία θα παρουσιάσει ο Ιάσων Χανδρινός, ιστορικός.

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Ο Κόσμος της Σοφίας (Sofies Verden) (1999)

 

Σκηνοθεσία: Erik Gustavson
Σενάριο: Petter Skavlan

Ηθοποιοί: Silje Storstein, Tomas von Brömssen

Παραγωγή: Δανία - Νορβηγία - Σουηδία

Διάρκεια: 186 λεπτά

Γλώσσα: Νορβηγικά

 

 

 

 

Περίληψη

Η 14χρονη Σοφία, με τη βοήθεια ενός μυστηριώδους δασκάλου και φίλου, κάνει ένα απρόσμενο ταξίδι μύησης στην Ιστορία, από την ελληνική αρχαιότητα μέχρι τη Σοβιετική Επανάσταση, και έρχεται σε επαφή με διάσημους στοχαστές, όπως και με τις πιο σημαντικές στιγμές της δυτικής φιλοσοφίας.
Η ταινία αποτελεί ελεύθερη μεταφορά στον κινηματογράφο του ομώνυμου βιβλίου του Jostein Gaarder και αποτελεί τη μεγαλύτερη κινηματογραφική παραγωγή των σκανδιναβικών χωρών.
Το μυθιστόρημα "Ο Κόσμος της Σοφίας" είναι ένα παγκόσμιο μπεστ σέλερ, καθώς έχει μεταφραστεί σε 45 γλώσσες και έχει πουλήσει πάνω από 20 εκατομμύρια αντίτυπα.
Σκηνές της ταινίας έχουν γυριστεί και στην Ελλάδα, όπου βλέπουμε μια αναπαράσταση της δίκης του Σωκράτη.

Ο Κόσμος της Σοφίας Trailer

Που και πότε ;

Την Παρασκευή, 18 Μαρτίου, στο Αμφιθέατρο 437, στις 17:30, θα αρχίσει η προβολή της
ταινίας του Erik Gustavson, Ο Κόσμος της Σοφίας (Sofies Verden) (1999).

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

The Name of the Rose (1986)

 

Περίληψη:

Ενα λατινικό χειρόγραφο του 14ου αιώνα που αναδύεται από τη λήθη, χάρη σε μια γαλλική μετάφραση του 17ου αιώνα, επτά εγκλήματα μέσα σε επτά ημέρες, τα οποία διαπράττονται στην απομονωμένη βιβλιοθήκη ενός μοναστηριού, ένας πρώην κατήγορος της Ιερής Εξέτασης, που ερευνά επίμονα αυτά τα εγκλήματα, ώσπου να ανακαλύψει την αλήθεια... Μεταφορά του πρώτου μυθιστορήματος του Ουμπέρτο Εκο, όπου σε ένα ιταλικό μοναστήρι των Βενεδικτίνων κ...αι γύρω από την αναζήτηση ενός χειρογράφου του Αριστοτέλη αναπτύσσεται η πλοκή του, με φόνους, άνομες σχέσεις μεταξύ μοναχών και το κυνήγι των αιρετικών εν έτει 1327. Βιβλίο και ταινία έκαναν αίσθηση, ενώ ξεχωρίζει ο Σλέιτερ.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

The Grapes of Wrath (1940)



  Σκηνοθέτης: John Ford
 
Χρώμα: Ασπρόμαυρο
Ήχος: Mono
Γλώσσα: Αγγλικά




Περίληψη:
Η ταινία είναι βασισμένη στο βραβευμένο με Pulitzer 1939 βιβλίο
του Αμερικάνου συγγραφέα John Steinbeck με τίτλο
"Τα σταφύλια της οργής", το οποίο, έναν χρόνο μετά (1940),
ο σκηνοθέτης John Ford μετέφερε στη μεγάλη οθόνη,
κερδίζοντας το βραβείο Oscar καλύτερης σκηνοθεσίας.
...
Αμερικάνικη δραματική ταινία, παραγωγής 1940, σε σκηνοθεσία
John Ford. Πρωταγωνιστούν οι Henry Fonda, Jane Darwell, John Carradine, Shirley Mills, John Qualen, Eddie Quillan, και άλλοι.
Το σενάριο είναι του Nunnally Johnson και η μουσική του Alfred Newman.
Η ταινία συνολικά ήταν υποψήφια για 7 Oscar, ωστόσο κέρδισε μόνο 2:
καλύτερης σκηνοθεσίας (John Ford) και καλύτερης γυναίκας ηθοποιού
με την Jane Darwell στον ρόλο της Ma Joad. Τη συνοδεύουν όμως και άλλα βραβεία και διακρίσεις (όπως τα NBR Award καλύτερης ταινίας για το έτος 1940, NYFCC Award καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας στον John Ford επίσης για το έτος 1940, Blue Ribbon Awards Japan για την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία για το έτος 1963), ενώ το 1998 ξεχώρισε ως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, καταλαμβάνοντας την 21η θέση σε ψηφοφορία του American Film Institute, όπου συμμετείχαν 1500 άνθρωποι του αμερικάνικου Cinema.
Η πρώτη προβολή πραγματοποιήθηκε στις 24 Ιανουαρίου του 1940
στις κινηματογραφικές αίθουσες της Νέας Υόρκης από την 20th Century Fox,
η οποία, ακόμα και σήμερα, είναι υπεύθυνη για τη διανομή της ταινίας.
Το κόστος της παραγωγής υπολογίζεται στις 750.000 $.

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Manhattan (1979)


 
 Σκηνοθέτης:  Woody Allen
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 28 Αυγ 2008

Διανομή: New Star
Χρώμα: Ασπρόμαυρο
Ήχος: Mono
Γλώσσα: Αγγλικα


Περίληψη:
Ο 42χρονος Isaac Davis ζει στο Μανχάταν και είναι σεναριογράφος τηλεοπτικών σόου. Η πρώην γυναίκα του τον άφησε για μια άλλη και τώρα γράφει σε βιβλίο τη ζωή της με τον Isaac. Ο Isaac αυτό το διάστημα βγαίνει με μια μαθήτρια λυκείου, η οποία φαίνεται να είναι ερωτευμένη μαζί του. Η σχέση αυτή σύντομα θα τελειώσει όταν βρεθεί στο δρόμο του η Mary Wilky, η ερωμένη του καλύτερου του φίλου.


Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Pollock, O Ασυμβίβαστος (2000)



 
 
 
Σκηνοθεσία
Ed Harris
Ηθοποιοί:Ed Harris, Marcia Gay Harden, Amy Madigan, Jennifer Connelly, Bud Cort ΕίδοςΔράμα
Πρώτη προβολή:
6 Σεπτεμβρίου 200
Διάρκεια
117 λεπτά








Περίληψη:
Στο πλαίσιο του μαθήματος της Ιστορίας της Τέχνης ΙΑ122 ("Ορισμοί και τάσεις της Νεότερης Τέχνης"), θα προβληθεί κινηματογραφική ταινία, η οποία αναφέρεται στην τραγική ζωή του Αμερικανού αφαιρετικού εξπρεσιονιστή ζωγράφου Jackson Pollock (1912-1956).
Η ταινία είναι προσωπικό δημιούργημα του Ed Harris που έβαλε στόχο να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τη ζωή του παρεξηγημένου, ακόμη και σήμερα, καλλιτέχνη. Πέρα από τη συμμέτοχή του στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο ίδιος βρίσκεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη, χρησιμοποιώντας μεστή και στρωτή αφήγηση. Η ταινία βασίστηκε στη βιογραφία του Pollock με τίτλο "Jackson Pollock: An American Saga", των Steven Naifeh και Gregory White Smith, και έλαβε θετικότατες κριτικές. Αποκορύφωμα ήταν η πρόταση για δύο Oscar (Ed Harris & Marcia Gay Harden) και η για πολλούς πανάξια νίκη-έκπληξη της Marcia Gay Harden στην κατηγορία του γυναικείου ρόλου.

Pollock Trailer

Που και πότε ;
Την Δευτέρα, 17 Ιανουαρίου, στο Αμφιθέατρο 437, στις 17:30, θα αρχίσει η προβολή της
ταινίας του Ed Harris "Polock" (2000).
ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ





Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Οι Κυνηγοί (1977)



 Σκηνοθέτης: Θόδωρος Αγγελόπουλος

Χρώμα: Έγχρωμο

Ήχος: Mono
Γλώσσα: Ελληνικά




Περίληψη:
Μία ομάδα κυνηγών βρίσκει στα χιόνια το πτώμα ενός αντάρτη. Μία παρέα μεγαλοαστών μπροστά σε αυτό το πτώμα αποκαλύπτει το ρόλο της τάξης της στη διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.